ΠΕΡΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ

Μάλλον ελάχιστοι γνωρίζουν το "The Man from Earth" (2007) του Richard Schenkman, με μικρό και μάλλον αδιάφορο έργο μέχρι σήμερα. Πράγμα λογικό αφού στην Ελλάδα δεν έχει κυκλοφορήσει σε καμία μορφή. Βασισμένη σε διήγημα της δεκαετίας του 60 του καλού συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Jerome Bixby, η ταινία ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα.
Ας το πω από την αρχή για να σας προετοιμάσω: Ολόκληρη διαδραματίζεται μέσα σε ένα δωμάτιο (και 2-3 σκηνές στην αυλή). Και, σα να μην έφτανε αυτό, δεν έχει καν δράση, ούτε σεξ ή βία. Σε όλη τη διάρκειά της 7-8 άνθρωποι απλώς συζητάνε. Πλήξατε κιόλας; Μέγα λάθος. Στοιχηματίζω ότι, αν όχι θα αρέσει, τουλάχιστον θα κρατήσει σε πλήρη επαγρύπνηση τη συντριπτική πλειοψηφία των θεατών (και δεν εννοώ μόνο τους φανατικούς σινεφίλ).
Τι ακριβώς συμβαίνει εκεί μέσα; Ένας καθηγητής πανεπιστημίου παραιτείται εντελώς στα καλά καθούμενα από τη δουλειά του, τα μαζεύει και ετοιμάζεται να φύγει προς άγνωστη κατεύθυνση. Μερικοί φίλοι και συνάδελφοί του, διαφορετικού επιστημονικού ή ανθρωπιστικού κλάδου ο καθένας, του κάνουν ξαφνική επίσκεψη θορυβημένοι από το απροσδόκητο της απόφασής του. Κι εκεί ο ήρωας τους αποκαλύπτει ότι αναγκάζεται να φύγει επειδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, είναι... αθάνατος (14000 ετών για την ακρίβεια) και είναι υποχρεωμένος να μετακινείται κάθε μερικά χρόνια για να μην παρατηρεί κανείς ότι ο χρόνος δεν τον αγγίζει. Μη φοβάστε, δεν κάνω σπόιλερ, όλα αυτά συμβαίνουν στα 5 πρώτα λεπτά. Και οι εκπληξεις δεν σταματούν εκεί.
Βασισμένη σε έξυπνους διαλόγους και ψυχολογικές μεταπτώσεις (δοσμένα όλα απόλυτα ρεαλιστικά καθώς οι άλλοι αμφισβητούν, όπως είναι φυσικό, τα λεγόμενά του), κρατά, όπως είπα και στην αρχή, τον θεατή χάρη στην ανάπτυξη επιχειρημάτων εκατέρωθεν, τις ανατροπές και το απροσδόκητο τέλος. Και, σαν κερασάκι στην τούρτα, θα ακούσετε και μερικές πρωτότυπες και πέρα για πέρα ανατρεπτικές εκδοχές για σημαντικότατες πτυχές της ανθρώπινης ιστορίας, καθώς και πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για την ψυχολογία ενός αθάνατου, που όπως θα δείτε, κάθε άλλο παρά πάνσοφος είναι.
Φυσικά θα μπορούσε να είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θεατρικό μονόπρακτο. Αποτελεί επίσης την τέλεια απόδειξη ότι μερικές φορές (πολύ σπάνιες, τουλάχιστον απ' ό,τι έχω δει μέχρι σήμερα) μπορεί κανείς να κάνει πετυχημένο σινεμά με απόλυτα εξωκινηματογραφικά μέσα. Εννοώ ότι εδώ το σενάριο είναι το 90% και όλα τα άλλα το υπόλοιπο 10. Ωστόσο νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να το ψάξετε.
ΥΓ: Ισχύει βεβαίως και η αντίρρηση ότι "προτιμώ να διαβάσω το διήγημα". Σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, δοσμένο απλώς με διαφορετικά εκφραστικά μέσα.