WALK THE LINE Ή ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΖΟΝΙ
Δύο παρατηρήσεις για το Walk the line του James Mangold:
Α. Δείτε το μόνο αν σας αρέσει η μουσική του μεγάλου Τζόνι Κας (εμένα μ' αρέσει)
Β. Ακόμα και τότε, το μεγαλύτερο προσόν της ταινίας παραμένει η εκπληκτική ηθοποιία του Γιοακιν Φίνιξ, που, επιπλέον, τραγουδά, καταφέρνοντας να θυμίζει απίστευτα τον original Κας! (και η Ρις Γουίδερσπουν είναι πολύ καλή).
Κατά τα άλλα, το φιλμ απλώς κυλά σχετικά εύκολα, με τον ιδιόρυθμο Τζόνι να ταλαντεύεται ανάμεσα στον ανεκπλήρωτο έρωτά του, τα χάπια και τις φοβερές του περφόρμανς (ο Φίνιξ έχει μιμηθεί τέλεια και τις χαρακτηριστικές κινήσεις του Κας επί σκηνής, καθώς και τον τρόπο που έπαιζε κιθάρα). Γενικά, όπως θα το περιμέναμε ίσως, το βάρος της ταινίας πέφτει στην ερωτική του ζωή (τη μόνιμη καψούρα του μάλλον με την Τζουν Κάρτερ) και στον αυτοκαταστροφικό του χαρακτήρα (χάπια, αλκοόλ), παραβλέποντας τόσο το καθαρά μουσικό μέρος (ο Κας είχε κατά πολύ υπερβεί τα όρια της κάντρι και διασκεύαζε από Dylan και Cave μέχρι Depeche Mode) όσο και το γεγονός ότι υπήρξε πολιτικοποιημένος. Καλύπτει την περίοδο από τα παιδικά του χρόνια μέχρι το 1968. H σκηνοθεσία (όπως μας έχει συνηθίσει ο Mangold άλλωστε) παραμένει συμβατική και συντηρητική.
Ετικέτες "Walk the Line" (2005), Mangold James
posted by vandimir @ 7:58 μ.μ.
3 Comments:
Να ψιλοδιαφωνήσω! Δε θα υποστηρίξω φυσικά οτι η ταινία αποτελεί δα και κάποια τομή στο κουρασμένο είδος των biopics, αλλά εκτός των ερμηνειών που αναφέρεις (οι δυο τους αποτελούν το κορυφαίο κινηματογραφικό ζεύγος εδώ και χρόνια), προσωπικά εκτίμησα και τη δουλειά του Μάνγκολντ. Ούτε φαν του μέτριου σκηνοθέτη είμαι, ούτε τον Κας γνώριζα ιδιαίτερα, αλλά την ταινία την απόλαυσα, και η προσωπική σκηνοθεσία με βοήθησε σε αυτό. Ένιωσα την αγάπη του Μάνγκολντ για τους χαρακτήρες του, στα ταραγμέμα close-ups και τα ηλεκτρισμένα κάδρα των συναυλιών. Είναι σαφές οτι ο άνθρωπος δε θα γίνει Ang Lee κάπου εδώ σύντομα, αλλά από την άλλη εγώ προσωπικά αισθάνθηκα οτι αυτό δεν ήταν ένα ακόμη project που τον προσέλαβαν να διεκπεραιώσει.
Btw, το Brokeback Mountain δεν το είδες ακόμα?
Όχι ακόμα. Κάπου αυτές τις μέρες.
Στα όσα έγραψες για τον Κας, συμφωνώ για την καλή κινηματογράφηση των συναυλιών. Αλλά δεν διέκρινα ιδιαιτέρως προσωπική σκηνοθεσία. Αγάπη για τον Κας, ίσως.
Άντε, έστω!
Όσο για το Brokeback, στο όνομα όσων είναι ιερά, μην το δεις με τίποτα Σαββατοκύριακο, με κόσμο. Ακόμα και στο "πολιτισμένο" Έμπασσυ, το κοινό διέθετε ωριμότητα 8χρονου.
Τρίτη. Βραδινή παράσταση. Κάτι τέτοιο. (LOL)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home