Ο ΜΠΟΡΑΤ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ

 

Το 2020 ο απίστευτος Sasha Baron Coen προσλαμβάνει ως σκηνοθέτη τον τηλεοπτικό Jason Woliner για να γυρίσει την επιστροφή του Μποράτ, του εκ Καζαχστάν δημοσιογράφου που (ξανα)πάει στην Αμερική, τη συνέχεια δηλαδή του ῾῾Μποράτ῾῾ από το 2006. Τίτλος του νέου πονήματος "Borat Subsequent Moviefilm" (δεν έχω ιδέα αν θα βγει στις οθόνες, αν θα μείνει ιντερνετικό ή σε πλατφόρμες... Με τον ιό έχουμε χάσει τα αυγά και τα πασχάλια...)

Ο Μποράτ λοιπόν, μετά από χρόνια στις φυλακές του Καζαχστάν, συναντάται με τον πρόεδρό του (τον δικτάτορα μάλλον), ο οποίος του αναθέτει μια νέα αποστολή στην Αμερική: Να προσφέρει μια νεαρή κοπέλα στον αντιπρόεδρο Πενς, ο οποίος είναι γνωστός ῾῾μουνάκιας῾῾, ώστε να τον δελεάσει και να ανακηρήξει τον δικτάτορα στην χορεία των ῾῾πολύ κακών῾῾ (βλ. Β.Κορέα, Κίνα, Ιράν κλπ.), διότι μέχρι τώρα τη χώρα του την έχουν ῾῾κλασμένη῾῾κι αυτό είναι εξευτελιστικό γι᾽αυτή (!!!). Έτσι, όπως ακριβώς σας τα λέω, και με την ίδια φρασεολογία! Πάει λοιπόν και πάλι στις ΗΠΑ μετά από 16 χρόνια, αλλά η ημιάγρια κόρη του (την οποία πρώτη φορά συναντά από μωρό) τον ακολουθεί κρυφά κι έτσι βρίσκεται κι εκείνη στην Αμερική. Του Τραμπ και του κορωνοϊού βεβαίως, η οποία, όπως συχνά επαναλαμβάνει ο Μποράτ, έχει αλλάξει πολύ από το τελευταίο του ταξίδι εκεί. Το τι ακολουθεί δεν περιγράφεται.

Ο Κοέν διαθέτει βέβαια το ίδιο πάντα χοντρό, χοντρότατο χιούμορ με τις άλλες ταινίες του. Όπως πάντα κάποια από τα τεκτεινόμενα είναι φτιαχτά, σκηνοθετημένα, και κάποια άλλα αυθεντικά (μιλά δηλαδή με ανύποπτους ανώνυμους ή επώνυμους, δίχως αυτοί να γνωρίζουν ότι τους κινημταογραφεί και θα αποτελέσουν μέρος της ταινίας). Δύσκολο να πεις τι είναι τι. Μένει όμως κανείς άναυδος με τη συνέντευξη από τον Τζουλιάνι, πρώην δήμαρχο Νέας Υόρκης και φανατικό τραμπικό, τις μαλακίες που λέει και τα όσα συμβαίνουν με τη ῾῾δημοσιογράφο῾῾ (που δεν είναι άλλη από την κόρη του Μποράτ στην ταινία). Γενικά ο Κοέν σατιρίζει με άγριο, προκλητικό τρόπο όσο συμβαίνουν στις ΗΠΑ, τη βλακεία, το ρατσισμό, τη φαλλοκρατία, την αμάθεια, τη συνομωσιολογία, τον αντισημιτισμό που κυριαρχούν σε μια χώρα που, επί Τραμπ, έχει οπισθοδρομήσει πολύ (ή μάλλον ακόμα περισσότερο από πριν, αν θέλετε γνώμη μου).

Το χοντρό χιούμορ του Κοέν δεν είναι το καλύτερό μου και ομολογώ ότι πολύ λίγο γέλασα. Ωστόσο εξακολουθώ να μένω έκπληκτος με το θάρρος (ή θράσος) και τα κότσια αυτού του τύπου, που πραγματικά δεν κολώνει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να επιτεθεί άγρια και με κάθε τρόπο στα (χιλιάδες) κακώς έχοντα. Δεν διστάζει να προσβάλλει τους αντιπάλους του, να τους εξευτελίζει με κάθε δυνατό τρόπο που περνά από το αναμφισβήτητα εφευρετικό μυαλό του.  Ίσως στο βάθος να ευχαριστιέμαι με όλα αυτά. Οι ῾῾στόχοι῾῾μάλλον αξίζουν αυτής της μεταχείρισης. Μόνη μου αντίρρηση εξακολουθεί να παραμένει (όπως και στο πρώτο φιλμ) ο απόλυτος εξευτελισμός του άτυχου Καζαχστάν (μια υπαρκτής χώρας δηλαδή, από την οποία μάλιστα πρόσφατα έτυχε να δω και μια θαυμάσια ταινία). Θα μπορούσε ο Κοέν να χρησιμοποιήσει μια φανταστική χώρα. Σε τίποτα δεν θα έβλαπτε την αδίστακτη σάτιρά του.