ΕΝΑ "ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΤΡΕΝΟ" ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙ ΟΛΑ

"Night Train" (Pociag) είναι ο τίτλος μιας πολωνικής ταινίας που γύρισε το 1959 ο σημαντικός πολωνός σκηνοθέτης Jerzy Kawalerowicz (1922-1907). Διαδραματίζεται ολόκληρη σε μια νύχτα πάνω σε ένα τρένο που ταξιδεύει.
Ένας άντρας επιβιβάζεται σε ένα τρένο. Είναι νευρικός, ανήσυχος, αγχωμένος. Από κάποιο λάθος στα εισητήρια αναγκάζεται να μοιραστεί το κουπέ του με μια όμορφη γυναίκα, η οποία αρνείται κατηγορηματικά να φύγει από αυτό (τυπικά το κουπέ ανήκει στον άντρα). Οι επιβάτες του τρένου είναι πολλοί και με πολύ διαφορετικούς χαρακτήρες. Σιγά - σιγά γνωρίζουμε πολλούς απ' αυτούς, ακόμα και το προσωπικό του τρένου. Στο μεταξύ ένας δολοφόνος που διαφεύγει φαίνεται ότι έχει επίσης επιβιβαστεί σ' αυτό. Το γράφουν οι εφημερίδες και το γνωρίζουν οι ταξιδιώτες. Πθανόν είναι ένας από αυτούς. Ποιος όμως;
Το φιλμ διαδραματίζεται σε μία και μόνη νύχτα σε ένα τρένο. Υπάρχει, προφανώς, το αστυνομικό μυστήριο με τον δολοφόνο. Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα. Ο Kawalerowicz ουσιαστικά επιδιώκει να δημιουργήσει ένα μικρόκοσμο, μια μικρογραφία της κοινωνίας στο κλειστό, ασφυκτικό αυτό περιβάλλον. Οι χαρακτήρες είναι ποικίλοι: Ο βασικός ήρωας, μυστηριώδης όσον αφορά το γιατί συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται, ο ερωτευμένος νεαρός, η όμορφη γυναικα του κουπέ, η σύζυγος ενός κρατικού υπαλλήλου που κυνηγά με πάθος την προσοχή οποιουδήποτε, ο νεαρός παπάς που συνοδεύει έναν πολύ ηλικιωμένο επίσκοπο, η ελεγκτής του τρένου και άλλοι πολλοί. Ένας αληθινός κόσμος κλεισμένος σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον. Ο έρωτας, το έγκλημα, η καχυποψία, η υποκρισία, οι λάθος βεβαιότητες, η ψυχολογία του όχλου και άλλα πολλά εξετάζονται στο φιλμ, το οποίο τελικά απότελεί ένα κοινωνικό σχόλιο, ενώ η κορύφωση έρχεται με το κυνήγι του δολοφόνου από όλους τους επιβάτες, μια σκηνή που ανατριχιαστικά θυμίζει λυντσάρισμα (και σύγχρονα γεγονότα).
Όμορφη ασπρομαυρη φωτογραφία, σασπένς και μυστήριο, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, οξυδερκής παρατήρηση χαρακτήρων και η αίσθηση ότι όσα συγκλονιστικά και να συμβούν, μετά η ζωή συνεχίζεται σα να μη συμβαίνει τίποτα, σα να έχουν όλα ξεχαστεί, συνθέτουν μια από τις κλασικές ταινίες του πολωνικού σινεμά, το οποίο δεν έπαψε ποτέ να τροφοδοτεί την 7η τέχνη με σημαντικούς δημιουργούς (θυμηθείτε τον Βάιντα, τον Πολάνσκι, τον Σκολιμόφσκι, τον Ζουλάφσκι κ.ά. )