Παρασκευή, Μαρτίου 16, 2018

ΟΝΤΩΣ "ΘΥΕΛΑ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ"...

Ο Douglas Trumbull είναι κυρίως γνωστός ως πρωτοπόρος των ειδικών εφέ στον κινηματογράφο. Έχει κάνει εφέ σε λίγες, αλλά σημαντικότατες ταινίες του φανταστικού. Αρκεί να αναφέρω μεταξύ άλλων την "Οδύσσεια του Διαστήματος", τις "Στενές Επαφές..." και το "Blade Runner"!!! Ωστόσο σε αραιά διαστήματα γύριζε και καμιά ταινία ως σκηνοθέτης. Το "Brainstorm" (Θύελλα στον Εγκέφαλο) του 1983 είναι μία απ' αυτές. Διαθέτει πλούσιο καστ (Νάταλι Γουντ, Κρίστοφερ Γουόκεν, Λουίζ Φλέτσερ, Κλιφ Ρόμπερτσον) και υπήρξε η τελευταία ταινία της πρώτης, λίγο πριν τον ξαφνικό θάνατό της (κάποιες σκηνές μάλιστα δεν είχαν προλάβει να ολοκληρωθούν και γυρίστηκαν με σωσία).
Ένα ζευγάρι στα πρόθυρα χωρισμού δουλεύει σε προχωρημένο επιστημονικό εργαστήριο μεγάλης εταιρίας. Εκεί εφευρίσκουν ένα είδος κράνους, το οποίο μπορεί να καταγράφει τέλεια το σύνολο των εμπειριών αυτού που το φορά, ώστε αν κάποιος παίξει, φορώντας παρόμοιο κράνος, την "ταινία" που έχει προκύψει, βιώνει τις ίδιες ακριβώς εμπειρίες με όλες του τις αισθήσεις. Ίσως όμως η εφεύρεση να έχει παρενέργειες ή κάποιοι να θέλουν να τη χρησιμοποιήσουν για όχι και τόσο αθώους σκοπούς. Και τι ακριβώς θα σου συμβεί αν παίξεις μια ταινία που καταγράφει τον θάνατο κάποιου;
Η ταινία βασίζεται σε μια έξυπνη και πολύ πριν την εποχή της ιδέα (είναι περίπου η ίδια που χρησιμοποίησε χρόνια μετά η Μπίγκελόου στο "Strange Days"). Φοβάμαι όμως ότι τα καλά σταματούν εδώ. Όχι ότι το φιλμ δεν έχει το ενδιαφέρον του, αλλά νομίζω ότι σήμερα είναι αρκετά παρωχημένο. Φταίει ίσως το κακό σενάριο, με αρκετές τρύπες, με αρκετά ανολοκλήρωτα τα κίνητρα των χαρακτήρων (γιατί, π.χ., ο ήρωας έχει λυσάξει να δει την "απαγορευμένη" ταινία με τον θάνατο κάποιου αφού γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τους κινδύνους;), με ασύμβατα μεταξύ τους στοιχεία (τελικά σε εθίζει το μαραφέτι ή όχι;). Στο πρώτο μέρος επίσης βρήκα την ταινία αρκετά βαρετή. Τέλος φταίνε και οι ηθοποιίες τόσων σημαντικών ηθοποιών, οι οποίες είναι νομίζω, σχεδόν όλες τέλος πάντων, κακές. Και, κερασάκι στην τούρτα, έρχεται το μεταφυσικό και αφελές (αλλά και αφελώς δοσμένο) τέλος, με την πιθανή "άλλη ζωή" για να ολοκληρώσει τη γενικά μέτρια γνώμη μου για το φιλμ.
Κρίμα, γιατί είπαμε ότι η ιδέα είναι πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα, ενώ σε κάποια σημεία μπροστά από τη εποχή της (η χρήση προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών ήταν σίγουρα πλήρως ακατανόητη την εποχή εκείνη για το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του κοινού). Και κρίμα επίσης και για το σεναριακό αλαλούμ, ενώ θα μπορούσε η ιστορία να είναι περισσότερο εστιασμένη και καθαρή, δίχως να μπλέκει ταυτόχρονα μεταφυσικές περί θανάτου, αισθηματικά προβλήματα χωρισμού ή μη, "κακές" εταιρίες ή κυβερνητικές υπηρεσίες, παρενέργειες μια συγκλονιστικής κατά τα άλλα εφεύρεσης κλπ. κλπ.

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker