O ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ "ALFIE" ΚΑΙ Η - ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ - ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ

Ο "Alfie" είναι μια κλασική ταινία του 1966 με τον Μάικλ Κέιν στον βασικό ρόλο, την οποία δυστυχώς δεν έχω δει. Είχε όμως άμεση σχέση με την εποχή της, τη σεξουαλική επανάσταση και τις (συναισθηματικές) συνέπειές της. Το 2004 ο μάλλον αδιάφορος σκηνοθέτης Charles Shyer φτιάχνει το (αναμενόμενο) ριμέικ, αυτή τη φορά με τον Τζουν Λο στον ομώνυμο ρόλο.
Ο Άλφι, ωραίος οδηγός λιμουζίνας, περιστοιχίζεται από ωραίες γυναίκες και είναι και αδιόρθωτα γυναικάς. Έτσι οι ερωτικές του περιπέτειες είναι άφθονες. Διατηρεί και μια "μόνιμη" σχέση, αυτό όμως κάθε άλλο παρά τον εμποδίζει να επιδίδεται στις παράλληλες δραστηριότητές του. Ανάμεσά τους και η σύντομη σχέση με την κοπέλα του καλύτερού του φίλου και συναδέλφου. Ώσπου η "μόνιμη σχέση" αποχωρεί (όπως είναι φυσικό) και η πικρή αντίστροφη μέτρηση αρχίζει για τα καλά...
Σας είπα ότι δεν μπορώ να κάνω προσωπικές συγκρίσεις με το πρωτότυπο. Η γενική αίσθηση πάντως από πλήθος κριτικών είναι ότι, όπως συμβαίνει τις πολύ περισσότερες φορές, το ριμέικ είναι κατώτερο. Ξεχνώντας λοιπόν τις αδύνατες για μένα συγκρίσεις θα επικεντρωθώ στο φιλμ του Shyer. Ναι, το είδα ευχάριστα. Διαθέτει όμορφη, "μοντέρνα" εικόνα, ωραίες γυναίκες (προφανώς) και τον Λο να αλλάζει κοστούμια και στιλ ως ακριβοπληρωμένο μοντέλο. Ίσως (στην εποχή του AIDS τουλάχιστον) οι τόσες περιπέτειες και οι τόση ευκολία με τις γυναίκες να μη γίνεται απόλυτα πιστευτή, αλλά ας το παραβλέψουμε αυτό. Πάντως η διαρκής off αφήγηση μάλλον με κούρασε.
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι το γεγονός ότι δεν πρόκειται για κάποια αισθηματική κομεντί. SPOILER Ξεκινά βεβαίως έτσι, δίχως όμως το ρομαντικό στοιχείο, αφού έχουμε να κάνουμε σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και με ένα είδος ζιγκολό, για να καταλήξει πολύ, πάρα πολύ πικρά. Όσοι λοιπόν είστε συνηθισμένοι στα νερόβραστα συνήθως χάπι εντ του είδους, θα απογοητευτείτε ΤΕΛΟΣ SPOILER. Γι' αυτό και διαφέρει (θετικά για μένα) από την πλειοψηφία αντίστοιχων φιλμ. Βλέπετε, ο μη υπολογισμός των συναισθημάτων των άλλων, το διαρκές παιχνίδι, το σεξ-ως-μηχανή και τίποτα άλλο, καλώς ή κακώς πληρώνονται. Στην κοινωνία μας τουλάχιστον.
Ενδιαφέρον, δίχως σε καμία περίπτωση να το θεωρώ κάτι σπουδαίο.