THOR: ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΕΛΕΙΑ

Γιατί πάω να δω έναν ακόμα Marvel υπερήρωα, είδος που, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, σκυλοβαριέμαι; Από περιέργεια γενικής φύσης αρχικά και πολύ ειδικότερης σε δεύτερή φάση: Επειδή τον "Thor" τον έχει έχει γυρίσει το 2011 ο σεξπιρικός (και παρακμασμένος εδώ και χρόνια) Kenneth Branagh. Ε, δεν σας προκαλεί περιέργεια η συνάντηση του Σέξπιρ με έναν από τους πιο "κουφούς" υπερήρωες, τον γνωστό δηλαδή θεό της σκανδιναβικής μυθολογίας, που, εξόριστος από τη μυθική Άσγκαρντ, κατεβαίνει στη γη, σπουδάζει ιατρική, ερωτεύεται (φυσικά), αποβάλλει την υπεροψία του (τουτέστιν γίνεται "καλός") και ασχολείται με την ταπεινή μας καθημερινότητα;
Φυσικά βρισκόμαστε μπροστά σε συνδυασμό μαγείας και επιστήμης και σε πάμπολλα κλισέ του είδους, αλλά η ταινία αυτή έχει την πρωτοτυπία να διαδραματίζεται μισή - μισή στη γη και στην Άσγκαρντ, οπότε έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τα σούπερ θεαματικά - και αρκετά κιτς ταυτόχρονα - σκηνικά της τελευταίας. Επίσης διαθέτει και κάποιο χιούμορ, αυτοσαρκαστικό ενίοτε, που κάπως σώζει την κατάσταση. Τέλος το όλο στόρι αφορά κυρίως υποθέσεις της Άσγκαρντ και όχι της γης (δεν σώζουμε, ας πούμε, για πολλοστή φορά τον πλανήτη), πράγμα το οποίο από μόνο του ούτε καλό ούτε κακό είναι. Απλώς το αναφέρω.
Όσο για τις αφέλεις που λέγαμε... Ε, λίγο το έχετε να εξοριστείς στη γη, να πέσεις δηλαδή σ' αυτήν από τον μακρινό σου πλανήτη με όλως τυχαίο τρόπο και κυριολεκτικά να προσγειωθείς πάνω στη... Νάταλι Πόρτμαν ή, τέλος πάντων, πάνω στη γυναίκα της ζωής σου γενικότερα; Ή, μια σούπερ ντούπερ μυστική κυβερνητική οργάνωση (κάτι σαν FBI, CIA και ό,τι άλλο τέτοιο φαντάζεστε μαζί) να απελευθερώσει έναν μυστήριο τύπο που εισέβαλλε στον τέλεια φυλαγμένο χώρο της εξουδερώνοντας κάθε έμψυχη ή μηχανική άμυνα, μόνο και μόνο επειδή πήγε στον επικεφαλής ένας σεβαστός επιστήμονας και του είπε: "Αφείστε τον, μωρέ, τον ξέρω, καλό παιδί είναι, μόνο λίγο λοξός" ή κάτι τέτοιο; Α, και να μην ξεχάσω να σας πω ότι σπάνια έχω δει ταινία να τελειώνει τόσο απότομα και ανολοκλήρωτα, λέγοντάς μας ξεκάθαρα: "Περιμένετε το δεύτερο μέρος". Αυτά για να ξέρετε τι σας περιμένει.
Από την άλλη, πρέπει να ομολογήσω ότι το είδα σχετικά ευχάριστα μέσα στο κιτς και την αφέλειά του. Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου, όχι δεν μου άρεσε, απλά πέρασα δύο σχετικά ευχάριστες ώρες. Και, για να είμαι ακόμα πιο ακριβής, όχι, δεν το θεωρώ καλό, απλώς ομολογώ ότι έχω δει πολύ χειρότερα δείγματα του βαρετού κατά τη γνώμη μου σούπερ - ηρωικού υποείδους, που, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια φοριέται κατά κόρον. Για να γίνω πιο ακριβής μάλιστα, εκτός από τους Μπάτμαν του Μπάρτον και του Νόλαν, άντε και τους X-Men, καμιά άλλη ταινία του είδους δεν μ' αρέσει.