"Ο ΜΑΓΟΣ ΤΟΥ ΟΖ" ΩΣ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ

Γυρίστηκε το 1939 από τον Victor Fleming (1889–1949), αν και δύο - τρία άλλα μεγάλα ονόματα συνεργάστηκαν με διάφορους τρόπους μαζί του, και αμέσως έγινε κλασικό στο είδος του: "Ο Μάγος του Οζ" ίσως να παραμένει η απόλυτα αρχετυπική παιδική ταινία. Μέχρι σήμερα υπάρχουν πλήθος αναφορές σ' αυτήν και μάλιστα σε διάφορες τέχνες (θυμηθείτε, ας πούμε, το Yellow Brick Road του Elton John). Στο "πακέτο" επίσης περιλαμβάνεται μια ευφάνταστη μετάβαση από το ασπρόμαυρο αρχικά στο εκτυφλωτικό για την εποχή τεχνικολόρ, ένα θαυμάσιο παιδί - θαύμα για πρωταγωνίστρια, η Τζούντι Γκάρλαντ φυσικά, και μερικά τραγούδια που μένουν μέχρι τις μέρες μας, διότι, εκτός των άλλων, περί μιούζικαλ πρόκειται.
Φυσικά οι αξίες που πρεσβεύει η ταινία είναι κλασικές (και συντηρητικές, αν θέλετε), με βασικότερη το "home, sweet home" ή, αν θέλετε να το διατυπώσουμε αλλιώς, πουθενά δεν είναι σαν το σπίτι σου. Γιατί τώρα όλοι αυτοί οι ονειρικοί κόσμοι είναι χειρότεροι από μια αγροικία στο Κάνσας, κάπου στη μέση του πουθενά, είναι κάτι που θα έπρεπε να συζητηθεί παραιτέρω. Τέλος πάντων... Υπάρχουν όμως κι άλλα "μηνύματα", πιθανόν χρήσιμα για ένα παιδί.
Το γεγονός πάντως είναι ότι πάμπολλες γενιές μεγάλωσαν και αγάπησαν την ιστορία της μικρής Ντόροθι: Ένας κυκλώνας αρπάζει το σπίτι της και το μεταφέρει στη μυθική Χώρα του Οζ, που κυβερνά ο μυστηριώδης και αθέατος ομώνυμος μάγος. Εκεί γνωρίζει τους τρεις φίλους της, τον Τενεκεδένιο που του λείπει η καρδιά, τον Αχυρένιο που του λείπει το μυαλό και το Λιοντάρι που του λείπει το θάρρος και μαζί ξεκινάν για να συναντήσουν τον παντοδύναμο μάγο, ενώ απειλούνται διαρκώς από μια κακιά μάγισα...
Να σας πω την προσωπική μου άποψη; Ναι, το θεωρώ κλασική ταινία, αλλά φοβάμαι ότι, αντίθετα με άρκετές άλλες "παιδικές" που οι πάντες τις βλέπουν με ενδιαφέρον, "Ο Μάγος..." απευθύνεται κυρίως σε παιδιά. Σήμερα που η μαγεία των εφφέ έχει προφανώς ξεθωριάσει, τα εμφανώς ζωγραφιστά σκηνικά και τα εκτυφλωτικά χρώματα μου φάνηκαν μάλλον κιτς, ενώ οι λύσεις στις δύσκολες καταστάσεις απλοϊκές. Αυτά όμως δεν εμποδίζουν το φιλμ να είναι αρχετυπικό του συγκεκριμένου είδους φανταστικού κινηματογράφου, να περιέχει όμορφα τραγούδια, να είναι συχνά γλυκύτατο και, τέλος πάντων, να συνίσταται σε όσους δεν έχει τύχει να το δουν, έστω και για ιστορικούς λόγους. Και, στο κάτω - κάτω, είναι πολύ εύκολο να αντιληφθούμε το σοκ και τον θαυμασμό που προκάλεσε στα παιδιά του 1939 - και σε πολλές επόμενες γενιές, πιστέψτε με - ώστε να τα σημαδέψει για πάντα. Τελικά νομίζω ότι "Ο Μάγος του Οζ" υπήρξε κάτι σαν το "Star Wars" της εποχής του, κι ας μου φαίνεται σήμερα κάπως ξεπερασμένος. Αν όμως έχετε παιδιά, μη διστάσετε!