ΝΟΣΗΡΟ JAR CITY, ΠΝΙΓΗΡΗ ΙΣΛΑΝΔΙΑ

Το Jar City (Myrin) του 2006 του Baltasar Kormákur είναι ένα αστυνομικό θρίλερ. πλην όμως είναι μια από τις νοσηρότερες ταινίες που έχω δει τελευταία. Όχι, δεν υπάρχει κάποιος serial killer που κάνει φριχτά πράγματα. Εδώ ένας ηλικιωμένος μπάτσος ερευνά μια δολοφονία και αναγκάζεται να γυρίσει πίσω, σε μια βρώμικη ιστορία της δεκαετίας του 70, για να βγάλει άκρη. Ωστόσο τα πάντα συντρέχουν στη δημιουργία μιας απίστευτα καταθλιπτικής ατμόσφαιρας. Τα ίδια τα εγκλήματα, οι άνθρωποι και οι συμπεριφορές τους, η παρακμή και η διαφθορά, τα κτίρια και οι χώροι, ο τρόπος κινηματογράφησης, η "παγωμένη" φωτογραφία, όλα δημιουργούν ένα αρρωστημένο κλίμα.
Η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα, με κράτησε ως το τέλος και, νομίζω, ότι μόνο στη μικρή, απομονωμένη Ισλανδία θα μπορούσε να συμβεί. Έχεις μια αίσθηση ότι όλοι γνωρίζουν όλους, τα ίδια πρόσωπα έρχονται και επανέρχονται, δημιουργούν έναν κύκλο, σα να πρόκειται για ένα μεγάλο χωριό (και ίσως αυτό ακριβώς να είναι αυτή η χώρα). Ο Kormákur είναι σα να κινηματογραφεί ηθελημένα ό,τι πιο άσχημο διαθέτει η πατρίδα του (δημιουργώντας σοκ στους λάτρεις της χώρας αυτής, που βασικά την αγάπησαν μέσω της εξαιρετικής μουσικής της και στους οποίους συγκαταλέγομαι κι εγώ). Βλέποντας την ταινία, με το διαρκές μουντό λυκόφως να κυριαρχεί, τα απρόσωπα κτίρια, την πνιγηρή καθημερινότητα, τις απέραντες γυμνές και έρημες εκτάσεις, η πρώτη αυθόρμητη αντίδραση είναι ότι "δεν θα ήθελα να ζω εκεί".
Ανακεφαλαιώνοντας θα έλεγα ότι παρά το ότι πρόκειται για ένα καλό θρίλερ, ο αληθινός πρωταγωνιστής είναι νομίζω η ίδια η Ισλανδία (η αρνητική πλευρά της δηλαδή).