ΠΕΡΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΗΣ (;) ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ

Διότι περί αυτού ακριβώς μιλά το "Με την πρώτη" (Knocked up) του Judd Apatow (2007): Νεαρός ατσούμπαλος και φανατικό μέλος αντροπαρέας που δεν διακρίνεται για την κομψότητά της, τίγκα στις διάφορες "ουσίες" μάλιστα, κάνει σχεδόν κατά λάθος σεξ για μια βραδιά με ωραία γκόμενα εντελώς διαφορετικής κουλτούρας και ευαισθησιών και, εξ ίσου κατά λάθος, την αφήνει έγκυο. Κι από εκεί και πέρα...
Ακούγεται και μοιάζει σε πρώτη ματιά με μια ακόμα χαζή αμερικάνικη κωμωδία, απ' αυτές που βλέπεις αποκλειστικά σε dvd όταν πλήτεις αφόρητα . Ωστόσο δεν είναι ακριβώς. Αυτή εδώ διαθέτει αρετές και τόλμη που είναι ανύπαρκτες στο είδος που προαναφέραμε. Ας πάρουμε αρχικά την αυστηρώς ακατάλληλη αθυροστομία της, τόσο κυριολεκτικά, στα όσα λέγονται και με τον τρόπο που λέγονται, όσο και σε όσα δείχνονται, κυρίως σε ό,τι αφορά την κατανάλωση διαφόρων ουσιών - με πρώτο και κύριο βέβαια το χασίς. Κι έπειτα είναι και η καταγραφή των σχέσεων του κατά λάθος ζεύγους, που περνά από πλείστες φάσεις και (καλές και κακές) στιγμές. Ο τρόμος της δέσμευσης που μοιάζει να ενυπάρχει σε κάθε άντρα, η αθεράπευτη ανάγκη του για παιδικότητα και "μαλακίες", ο αντίθετος (συνήθως) χαρακτήρας των γυναικών με την "σοβαρότητα" και την πιο προσγειωμένη οπτική τους, όλα υπάρχουν εδώ. Όπως και ο τελματωμένος γάμος της αδελφής της κοπέλας, με αναπαραγωγή των παραπάνω σε πιο ακραία και καρικατουρίστικη μορφή. Τελικά, μετά από κάμποσα γέλια, πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται αν πρόκειται στην ουσία για κωμωδία ή ρεαλιστικό δράμα.
Από την άλλη, ο αντίλογος μπορεί να υπάρξει και να βασίζεται ακριβώς σε όσα είπαμε παραπάνω: Η ταινία μπορεί κάλλιστα να κατηγορηθεί για αναπαραγωγή όλων αυτών των κλισέ - σταθερή, μονογαμικη γυναίκα που ολοκληρώνεται με την εγκυμοσύνη, τσαπατσούλης, αιώνιο παιδί άντρας που φοβάται τη δέσμευση. Και για συντηρητισμό επίσης, αφού όλα στο τέλος θυσιάζονται μπροστά στο "υπέρτατο γεγονός": Την έλευση του παιδιού. Και, διάβολε, δεν μπορώ να πιστέψω ότι δύο τόσο πανάσχετοι χαρακτήρες (μιλάμε για κυριολεκτικά διαφορετικούς κόσμους), που αρχικά σιχαίνονται ο ένας τον άλλον, μπορούν να τα βρουν με οποιονδήποτε τρόπο και να ερωτευτούν "για χάρη του παιδιού" και της υπέρτατης αξίας: της οικογένειας. Πολύ αμερικάνικο μου ακούγεται.
Διαλέγετε και παίρνετε λοιπόν. Στο μεταξύ όμως, όλα τα λεφτά είναι τα όσα απίστευτα συμβαίνουν στους κόλπους της ανεκδιήγητης αντροπαρέας. Η καταγραφή της κάθε λογής καφρίλας και χοντράδας - απόλυτα αληθινής ωστόσο - είναι κάτι παραπάνω από διασκεδαστική (ίσως μάλιστα πρώτη φορά να την έχω δει τόσο καλά δοσμένη στο σινεμά).