"NIGHTCOMERS" Ή "ΤΟ ΣΤΡΙΨΙΜΟ ΤΗΣ ΒΙΔΑΣ" ΞΑΝΑ

Το κλασικό μυθιστόρημα του Henri James "Το Στρίψιμο της Βίδας" έχει εμπνεύσει πολλές κινηματογραφικές μεταφορές. Μια απ' αυτές έγινε το 1971 από τον Michael Winner (1935-1913) και λέγεται "The Nightcomers". Το ενδιαφέρον του φιλμ είναι ότι τον βασικό ρόλο ερμηνεύει ο Μάρλον Μπράντο.
Η ταινία αποτελεί ένα είδος prequel του βιβλίου, αφού υποτίθεται ότι αναπλάθει τα όσα συνέβησαν πρίν ξεκινήσει η γνωστή ιστορία..Σε έναν απομονωμένο πύργο δύο πλούσια παιδιά (αγόρι και κορίτσι), οι κληρονόμοι της περιουσίας αφού είναι ορφανά, εκπαιδεύονται από μια όμορφη δασκάλα, αλλά επηρεάζονται στα πάντα από τον ιρλανδό επιστάτη Πίτερ Κουίν, έναν αγροίκο, σαδιστή, αλλά και γοητευτικό ταυτόχρονα, τύπο, που διατηρεί ερωτικές σχέσεις με τη δασκάλα. Τα παιδιά επηρεάζονται απόλυτα από τον Κουίν και αποκτούν κι αυτά ένα είδος διαστροφής και κακίας, ακόμα κι όταν δεν κατανοούν απόλυτα τι κάνουν, ενώ η πουριτανή ηλικιωμένη οικονόμος μάταια προσπαθεί να αντιδράσει.. Όλα αυτά βέβαια θα έχουν τραγική κατάληξη.
Φυσικά η καλύτερη μεταφορά του έργου στην οθόνη είχε ήδη γίνει το 1961 με το αριστουργηματικό "The Innocents" του Clayton. Λυπάμαι, αλλά οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Μπροστά στην παλιότερη ταινία, αυτή εδώ μοιάζει μάλλον μονοδιάστατη. Το διφορούμενο, το παιχνίδι ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό, ο ταραγμένος ψυχισμός της ηρωίδας, έχουν χαθεί. Μιλάμε βέβαια για άλλη δασκάλα, ενώ ο νεκρός Κουίν του βιβλίου και της ταινίας του ΄61 είναι εδώ ο πρωταγωνιστής. Αλλά το μονοδιάστατο και σαφώς εξηγήσιμο στοιχείο παραμένει. Αν και βέβαια ο χαρακτήρας του Κουίν - Μπράντο είναι κι εδώ διφορούμενος, διαθέτοντας ταυτόχρονα μια διεστραμένη και μια γοητευτική πλευρά. Όσο για τον Winner (των μεταγενέστερων :"Death Wish"), μάλλον προσπαθεί να κεντρίσει το ενδιαφέρον του θεατή με κάποιες σκηνές σεξ. Ωστόσο δεν βρήκα ιδιαίτερα τρομαχτική ή ανησυχητική την όλη ατμόσφαιρα που δημιουργεί, η οποία ατμόσφαιρα είναι το κυρίαρχο στοιχείο όχι μόνο στους "Αθώους", αλλά σε πολλά άλλα σχετικά φιλμ.
Είδα με σχετικό ενδιαφέρον το ψυχολογικό αυτό θρίλερ, αλλά δεν το θεωρώ κάτι ιδιαίτερο, παρά το παράδοξο και "άρρωστο" στοιχείο που ενυπάρχει στην ιστορία. Ίσως η κρίση μου να ήταν καλύτερη αν δεν υπήρχαν οι εξαιρετικοί "πρόγονοί" του (βιβλίο και ταινία). Αλλά, εν πάσει περιπτώσει, δεν νομίζω ότι μιλάμε για κάτι πολύ σπουδαίο.