Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ "BLING RING"

Η Sofia Coppola έχει αναπτύξει ένα προσωπικό ύφος: Από τη μία ασχολείται με pop θέματα - τονίζοντας συνήθως την κενότητά τους - και από την άλλη, παρά το ό,τι θα περίμενε κανείς από τη θεματολογία αυτή, χρησιμοποιεί μια απόλυτα minimal γραφή και σκηνοθεσία. Το "Somewhere" με κούρασε πολύ και με απογοήτευσε. Το "Bling Ring" (ελληνικός τίτλος "Οι Ύποπτοι Φορούσαν Γόβες" (!) του 2013, με κούρασε κάπως λιγότερο, ακολουθεί πάντως το ίδιο μοτίβο και βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία.
Μια ομάδα εφήβων, τέσσερεις κοπέλες και ένα αγόρι, από ευκατάστατες οικογένειες μάλιστα, μπουκάρουν σε πολυτελή σπίτια celebrities (Πάρις Χίλτον, Μέγκαν Φοξ κλπ.) και βουτάνε εξ ίσου πολυτελή και πανάκριβα αντικείμενα, κυρίως που σχετίζονται με τη μόδα (παπούτσια, τσάντες, ρούχα κλπ.) Μοιάζουν να το κάνουν περισσότερο για διασκέδαση, για πλάκα, αν και η συνολική αξία των αντικειμένων κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητη είναι (κοντά 3 εκατομμύρια δολάρια). Το "παιχνίδι" αυτό συνεχίστηκε για δύο χρόνια και μάλιστα σε ορισμένα σπίτια μπούκαραν πάνω από μία φορές.
Μπορώ να πω ότι μάλλον βαρέθηκα και μ' αυτό το φιλμ. Υπάρχει όλο αυτό το glamorous στοιχείο, υπάρχουν κάποιες σχέσεις ανάμεσα στα μελη της "συμμορίας", καταγράφεται ο χαβαλές, η ρηχή, δίχως κανένα προβληματισμό ζωή τους, η ενασχόληση με οτιδήποτε αφορά τα celebrities που λέγαμε... κι αυτό είναι όλο. Σημειωτέον ότι στις μεταξύ τους σχέσεις το σεξ δεν έχει θέση. Όσο για την σχέση τους με τα θύματα των ληστειών... είναι μάλλον παράδοξη. Από τη μία τα ληστεύουν, από την άλλη μοιάζουν να τα θαυμάζουν απεριόριστα και, κυρίως, να θαυμάζουν τα υπάρχοντά τους, τα οποία ξαφρίζουν άλλωστε.
Ναι, όπως σας είπα μάλλον έπληξα. Ωστόσο δεν μπορώ να μην πω κάτι υπέρ της Κόπολα: Μέσα σ' αυτά τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα, τις ίδιες πράξεις, τον ίδιο τρόπο ζωής, σπάνια έχει καταγραφεί, νομίζω, τόσο πιστά (ανατριχιαστικά θα έλεγα) το απόλυτο κενό στο οποίο ζουν πάμπολλοι έφηβοι (και μεγαλύτεροι φυσικά) σήμερα, η απόλυτη έλλειψη προβληματισμού για οτιδήποτε, το απόλυτο τίποτα. Οι αξίες, πολύ απλά, δεν υπάρχουν. Υπάρχει μόνο μια απύθμενη βλακεία και η αποκλειστική ενασχόληση με το σήμερα, δίχως καν να περνάνε από το μυαλό τους οι όποιες πιθανές επιπτώσεις ακόμα και πάνω στους ίδιους. Και, πολύ φοβάμαι, η ίδια βλακεία απλώνεται και στην κοινωνία που τους περιβάλλει (πώς αλλιώς θα κυκλοφορούσαν και θα άκμαζαν τόσες "Espresso" και τόσα αντίστοιχα κανάλια;). Η τελική σκηνή, με μια από τις κοπέλες που συλλαμβάνονται να γίνεται σχεδόν ηρωίδα λέγοντας απίστευτες κοινοτοπίες, το επιβεβαιώνει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Αυτή η καταγραφή του κοινωνικού κενού λοιπόν είναι για μένα το θετικό σημείο ενός "χαζού" εκ πρώτης όψεως φιλμ, που νομίζω ότι λογικά σε ελάχιστους θα αρέσει.