ΠΟΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ Η "ΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ";

Τελικά, αν μη τι άλλο, ο κινηματογράφος έχει ασχοληθεί πραγματικά με τα πάντα, κι αν για κάτι δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις, είναι η ποικιλία θεμάτων. Παράδειγμα, η "Μηχανή της Χαράς" (Hysteria), βρετανική ταινία του 2011 της Tanya Wexler, η οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, ασχολείται με τη εφεύρεση του... δονητή, κάπου στα τέλη του 19ου αιώνα (ναι, από τότε υπάρχει το τόσο διαδεδομένο αυτό μηχάνημα).
Τότε λοιπόν η υστερία ήταν μια εξαιρετικα διαδεδομένη ψυχική ασθένεια ανάμεσα στις γυναίκες της εποχής (γυναίκες από κάποια τάξη και πάνω, βεβαίως, γιατί σιγά μην ασχολιόταν με τέτοιες "πολυτέλειες" το προλεταριάτο). Κάτω από τη γενική αυτή ομπρέλα κρυβάταν μια γκάμα από ψυχικά προβλήματα κάθε είδους, τα περισσότερα από τα οποία είχαν να κάνουν με τη σξουαλική στέρηση. Κυρίως μεσήλικες και άνω λοιπόν κυρίες της ανώτερης τάξης κατέφευγαν σε διάσημο γιατρό της εποχής για θεραπεία, ο οποίος εφάρμοζε... ΟΚ, θα δείτε τι ακριβώς έκανε. Κάποια στιγμή, λόγω φόρτου εργασίας, ο μεγαλογιατρός πρσέλαβε και βοηθό, ένα νεαρό γιατρό, ο οποίος είναι και ο αυτουργός της ποαναφερθείσας εφεύρεσης.
Η ταινία αντιμετωπίζει την παράξενη ιστορία της με ανάλαφρο τρόπο, με αρκετό χιούμορ, κάπως σαν κομεντί εποχής. Γι' αυτό, αν ειστε προετοιμασμένοι να δείτε κάτι "σοβαρό" και μάλλον βαρύ, όπως συμβαίνει με τις περισσότερες ταινίες εποχής, καμία σχέση. Το πιο πιθανό είναι ότι θα διασκεδάσετε. Εξ ίσου ανάλαφρα, άλλωστε, αντιμετωπίζεται και η ανάδυση των πρώτων κοινωνικών κινημάτων της εποχής, όπως ο σοσιαλισμός και ο φεμινισμός. Η μία απο τις δύο κόρες του γιατρού, η "άσωτη", είναι πρωτεργάτης αμφοτέρων. Στα φιλμ εμφανίζονται διάφοροι καλοί ηθοποιοί, βρετανοί κυρίως (Ρούπερτ Έβερετ, Τζόναθαν Πράις, Μάγκι Γκίλενχαλ κλπ.). Α, και αν περιμένετε κάτι ηδονοβλεπτικό, λόγω του σκαμπρόζικου και τολμηρού θέματος, ξεχάστε το. Είπαμε πρόκειται για σχετικά χαριτωμένη κομεντί, που αν δεν διέθετε το ασυνήθιστο αυτό θεμα, θα ήταν "για όλη την οικογέεια".
Το βρήκα λοιπόν συμπαθητικό, ευχάριστο, κυρίως για θερινό σινεμαδάκι, αξιοπερέργο σαν θέμα (ξέρατε εσείς δηλαδή την ιστορία των δονητών;), αλλά μέχρι εκεί. Όχι και κανένα αριστούργημα.