ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ, ΟΙ ΞΑΝΘΙΕΣ ΚΑΙ, ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ, ΤΟ ΧΡΗΜΑ

Ο Howard Hawks (1896-1977) είναι βέβαια ένα από τα μεγάλα ονόματα του κλασικού Χόλιγουντ και έχει δοκιμαστεί με επιτυχία σε πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους κινηματογραφικά είδη. Το 1953 γυρίζει το διάσημο μιούζικαλ "Οι Άντρες Προτιμούν τις Ξανθιές", που προηγουμένως είχε γίνει παράσταση στο Μπρόντγουει και βουβή ταινία, και προσθέτει στο ενεργητικό του μια ακόμα επιτυχία. Και κάτι παραπάνω: Το φιλμ αυτό είναι που καθιερώνει τη Μέριλιν Μονρόε ως σούπερσταρ και για δεκαετίες πρότυπο γυναίκας και μόνιμη αρσενική ονείρωξη.
Η Μέριλιν λοιπόν και η κολητή της φίλη Τζέιν Ράσελ είναι show girls. Η πρώτη ψάχνει απεγνωσμένα για πλούσιο γαμπρό (τι πλούσιο, εκατομμυριούχο για να ακριβολογούμε), θεωρώντας τον έρωτα βλακεία, ενώ η δεύτερη, περισσότερο ρομαντική, θέλει να ερωτευτεί πραγματικά. Ένα ταξίδι με υπερωκεάνειο και το αιώνιο Παρίσι θα ολοκληρώσουν το εντυπωσιακό γκλάμορους της ταινίας.
Τώρα πρέπει να σας πω ότι παρά τη διασημότητά του, δεν αποτελεί για μένα ένα από τα αγαπημένα μου μιούζικαλ ούτε μια από τις αγαπημένες μου κωμωδίες. Ίσως φταίει ο αντιπαθητικός ρόλος της Μονρόε, που είναι ψυχρή, υπολογίστρια και έτοιμη να κάνει τα πάντα για τα λεφτά και να προδώσει για ακόμα περισσότερα λεφτά (ενώ ταυτόχρονα το παίζει ηλίθια ξανθιά). Ένα αληθινό αρπαχτικό, όπως τη χαρακτηρίζει κάποιος στην ταινία. Όταν αυτός ο χαρακτήρας παρουσιάζεται κωμικά, χαριτωμένα και εκπέμποντας τόσο ερωτισμό, λες και όλα αυτά είναι μια χαρά και δεν τρέχει τίποτα, ε, όλα αυτό κάπου με ξενερώνει. Αλλά είπαμε, Χόλιγουντ του '50 είναι αυτό και πολλά ενοχλητικά σήμερα υπήρξαν κοινός τόπος για την εποχή. Εκτός φυσικά αν δεχτούμε ότι η ταινία σατιρίζει την αγάπη για το χρήμα και τον ψυχρό υλισμό των αμερικάνων, αλλά δεν το πολυβλέπω...
Βέβαια η γκρίνια μου δεν εμποδίζει το φιλμ να αποτελεί μια αληθινά εκτυφλωτική επίδειξη χολιγουντιανής γκλαμουριάς, στα καλύτερά της. Η δύο σταρ (και κυρίως η Μονρόε βέβαια) λάμπουν πραγματικά στην οθόνη, κάποια νούμερα είναι εντυπωσιακά, αστείες στιγμές υπάρχουν. Κανείς δεν πλήττει τέλος πάντων. Πάνω απ' όλα όμως υπάρχουν τα αξέχαστα, κλασικά τραγούδια που συσσωρεύονται στην ταινία. Σπάνια μιούζικαλ περιλαμβάνει τόσα γνωστά τραγούδια. Από το "Little Rock" στην αρχή μέχρι το γνωστότερο όλων, σε ένα από τα πιο γνωστά νούμερα ever, το "Diamonds are the best girl's friend" προς το τέλος, που τραγουδά η Μέριλιν "σφραγίζοντας" την ταινία (και πιστή βεβαίως στην παροιμοιώδη φιλοχρηματία του ρόλου της).
Φυσικά, ανακεφαλαιώνοντας, πρόκειται για κλασικό, αν και αφελές, φιλμ, που πρέπει να έχει δει κάθε σινεφίλ. Η αναλοίωτη λάμψη που εκπέμπει είναι αρκετή για να σε κάνει να ξεχάσεις κάποιες "λεπτομέρειες". Άσχετα αν, όπως είπα, δεν είναι από τα αγαπημένα μου.