ΧΡΗΣΙΜΑ (;) ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ

O Fraser Clarke Heston είναι γιος του Τσάρλτον Ίστον. Γύρισε λίγες μέτριες ταινίες και τηλεταινίες κάπου στα 80'ς και 90'ς, πριν εξαφανιστεί στα τέλη αυτής της δεκαετίας. Το 1993 μεταφέρει στην οθόνη το βιβλίο του Steven King "Needful Things" (Χρήσιμα Αντικείμενα), μεταφορά που βρίσκω μέτρια, όπως και τις περισσότερες άλλωστε έργων του Κινγκ στο σινεμά. Ένας άγνωστης προέλευσης συμπαθητικός μεσήλικας ανοίγει ένα μαγαζί γεμάτο με παλιά πράγματα σε μια μικρή, ήσυχη αμερικάνικη πόλη. Πολύ σύντομα όλοι σχεδόν οι κάτοικοι της πόλης θα βρουν εκεί κάποιο αντικείμενο που ποθούν αφάνταστα, κάτι που έχασαν ή τους θυμίζει παλιές, ευτυχισμένες εποχές. Ο ιδιοκτήτητης θα τους το προσφέρει σε εξευτελιστική τιμή... οι ευτυχείς πελάτες όμως θα αναλάβουν από μια υποχρέωση ο καθένας. Σύντομα τα πράγματα θα γίνουν ανεξέλεγκτα, καθώς τίποτα δεν είναι τόσο αθώο όσο δείχνει... Το κλασικό κλίμα του Κινγκ, η έπίμονη ενασχόλησή του με την αμερικάνικη επαρχία και τους κατοίκους της, το υπερφυσικό στοιχείο, είναι παρόντα εδώ. Αυτά και η παρουσία πολύ καλών ηθοποιών όμως (Μαξ φον Σύντοου, Εντ Χάρις, Αμάντα Πλάμερ κλπ.) δεν νομίζω ότι σώζουν το φιλμ από τη γενική μετριότητα και κάποια νοηματικά κενά και απορίες. Η ένταση θέλει να κλιμακωθεί, αλλά το αληθινό σασπένς λείπει (ή, τέλος πάντων, είναι περιορισμένο). Τελικά παρακολούθησα άνετα μεν την ταινία, αλλά έμεινα με μια γενική αίσθηση ανικανοποίητου, του στιλ "ε, και λοιπόν;". Ούτε με τρόμαξε (όπως "υποχρεούται" να κάνει μια ταινία του είδους), ούτε με "κράτησε στην άκρη του καθίσματος". Αν θέλετε τώρα να ανακαλύψουμε μια διάθεση προβληματισμού για τη σχέση ανθρώπων - αντικειμένων, για το πόσο δενόμαστε με τα πράγματα, για το πόσο άχρηστο (στην καλύτερη περίπτωση) μπορεί να είναι αυτό, ΟΚ. Ας την ανακαλύψουμε. Νομίζω όμως ότι ούτε αυτοί οι προβληματισμοί σώζουν την κατάσταση. Τελικά, δουλειά δεν είχε ο διάβολος... (στην κυριολεξία όσον αφορά το συγκεκριμένο φιλμ).