ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ ΣΤΟ "SILVER TONGUES"

Ο Simon Arthur κάνει ένα αν μη τι άλλο ενδιαφέρον ντεμπούτο με την πρώτη του ταινία, το "Silver Tongues" του 2011. Τουλάχιστον από σεναριακή σκοπιά έχει εξασφαλισμένη την πρωτοτυπία: Ένα ζευγάρι γύρω στα 40 περιπλανιέται στις ΗΠΑ επινοώντας κάθε λογής σκληρότητα, μόνο και μόνο για να "παίξει", για τη χάρη και την ηδονή του παιχνιδιού δηλαδή. Προσοχή: Μην πάει ο νούς σας σε βία, σπλάτερ βασανιστήρια ή κάτι τέτοιο. Καμία σχέση. Τα "παιχνίδια" είναι καθαρά ψυχολογικής φύσης. Με πραγματικά ευφάνταστους τρόπους κάνουν, ας πούμε, ένα νιόπαντρο, ερωτευμένο ζευγάρι που βρίσκεται στο μήνα του μέλιτος να χωρίσει, καταρρακώνουν και τις τελευταίες ελπίδες ενός γεράκου που ζει σε γηροκομείο... τέτοια πράγματα. Μιλάμε δηλαδή για ένα ρεσιτάλ κακίας, δίχως όμως σωματική βία. Ώσπου ένα έγκλημα θα δώσει άλλη τροπή στα πράγματα και, τελικά, μια μεγάλη ανατροπή μας περιμένει στο τέλος. Η ταινία είναι χαμηλού προϋπολογισμού, ανεξάρτητη, και βασίζεται καθαρά στο σενάριο. Οι ρόλοι εναλλάσσονται, οι εκπλήξεις είναι αρκετές, οι ανατροπές το ίδιο, με μεγαλύτερη την τελική. Μερικές φορές γίνεται σπαρακτική, όταν πραγματικά δεν αντέχεις να δεις τι άλλο θα σκαρφιστούν οι ήρωές μας για να προκαλέσουν δυστυχία σε άγνωστους συνανθρώπους τους, ενώ παράλληλα ενδιαφέρον έχει και το μεταξύ τους παιχνίδι. Ίσως ο νέος δημιουργός να θέλει να εξερευνήσει τα όρια της έννοιας του παιχνιδιού (αυστηρά για ενήλικες). Ίσως, το πιθανότερο, να μη στοχεύει κάπου, αλλά απλώς να απολαμβάνει αναπτύσοντας την πρωτότυπη ιδέα του. Πάντως, ό,τι κι αν επιδιώκει, το φιλμ κατάφερε να με κρατήσει μέχρι τέλους, όχι με τη θεαματικότητά του (είπαμε ότι πρόκειται για μικρή παραγωγή) και την εικόνα του εν γένει, αλλά με την πρωτότυπη ιδέα του. Γι' αυτό άλλωστε πήρε και το βραβείου σεναρίου στις τελευταίες Νύχτες Πρεμιέρας. Θα παρακολουθήσω με ενδιαφέρον την περαιτέρω πορεία του Arthur. Τελειώνοντας, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ: Ως πού μπορείς να φτάσει κανείς - πέρα και κόντρα σε κάθε ηθική - για να "παίξει", για να βιώσει διάφορους ρόλους, δηλαδή, ουσιαστικά, για να σπάσει την καθημερινή του ρουτίνα;