ΘΑΜΜΕΝΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ

Να λοιπόν που εν έτει 2010 γυρίστηκε αυτό που θα αποκαλούσα "άκρον άωτον κλειστοφοβικής ταινίας". Το "Burried" είναι ισπανικό και το υπογράφει ο Rodrigo Cortés. Συγχρόνως είναι ένα κινηματογραφικό στοίχημα, που κατά τη γνώμη μου κερδήθηκε. Ποιο είναι το στοίχημα; Πώς διάολο κάνεις μια μεγάλου μήκους ταινία με έναν μόνο ηθοποιό, που βρίσκεται κλεισμένος σε φέρετρο και θαμμένος ζωντανός; Θα σας το ξεκαθαρίσω: Η κάμερα δεν βγαίνει ποτέ από το ασφυκτικό φέρετρο και δεν εμφανίζεται κανένας άλλος ηθοποιός. Και γιατί κερδήθηκε το στοίχημα; Διότι με αυτά το μηδενικά στην ουσία "όπλα" κατάφερε να με κρατήσει από την αρχή ως το τέλος.
Κατ' αρχήν θα τονίσω - για να μη μου λέτε ότι δεν σας προειδοποίησα - ότι πρόκειται για μια από τις πιο μαύρες και απαισιόδοξες ταινίες που έχω δει ποτέ. Κυριολεκτικά και μεταφορικά δεν υπάρχει ούτε χαραμάδα φωτός. Το άγχος, η αγωνία, ο πανικός ενίοτε, είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα. Ταυτόχρονα όμως πρόκειται και για μια βαθύτατα αντιπολεμική ταινία. Δεν έχουμε να κάνουμε με μια αστυνομικού στιλ ιστορία, αλλά με έναν αμερικάνο όμηρο στον βρώμικο πόλεμο του Ιράκ, ο οποίος επικοινωνεί, μέσω ενός κινητού, με τον αόρατο απαγωγέα του. Αυτό που βγαίνει από την όλη ιστορία, πέραν του έντονου σασπένς που δημιουργεί το ερώτημα αν θα σωθεί ο ήρωας ή όχι, είναι η βαθύτατη αποτύπωση της φρίκης του πολέμου, και μάλιστα δίχως να βλέπουμε ούτε μία πολεμική εικόνα. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο απαγωγέας δεν είναι ο προφανής "κακός". Κάθε άλλο. Σε πολλά σημεία καταλαβαίνουμε και τη δική του δεινή θέση και μπορούμε να δούμε τα πράγματα και από τη δική του, εξ ίσου τραγική σκοπιά. Συγχρόνως, πέραν του αντιπολεμικού στοιχείου, το φιλμ καυτηριάζει ανελέητα την απανθρωπιά του σύγχρονου καπιταλισμού, ο οποίος για το τελευταίο πράγμα που νοιάζεται είναι η ανθρώπινη ζωή, και την αδίστακτη χρήση των ανθρώπων ως "αναλώσιμα" από τους στυγνούς καπιταλιστικούς μηχανισμούς.
Σας προειδοποιώ για μια ακόμα φορά: Πρόκειται για φιλμ που βλέπεται δύσκολα, όχι λόγω έλλειψης σασπένς ή βαρεμάρας - κάθε άλλο - αλλά λόγω της σχεδόν αφόρητα αποπνικτικής ατμόσφαιράς του και της απίστευτης κλειστοφοβικότητάς του. Έτσι, έστω και λίγο αν υποφέρετε από κλειστοφοβία, μην περάσετε ούτε απ' έξω. Οι υπόλοιποι, που θα το τολμήσετε, θα δείτε μια ταινία που είναι εξαιρετικά πρωτότυπη και σίγουρα συγκαταλέγεται στην κατηγορία των κινηματογραφικών αξιοπερίεργων.