"JIN-RO" ΚΑΙ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΑ ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ
Το "Jin-Ro" (Wolf Brigate στα αγγλικά) είναι ένα γιαπωνέζικό anime που γύρισε το 1998 ο Hiroyuki Okiura. Και μόνο απ' αυτό το φιλμ, θα μπορούσε κανείς να διαπιστώσει την απόλυτη ενηλικίωση ενος είδους που, εκτός από έναν κύκλο φανς (φανατικών συνήθως), είναι ουσιαστικά άγνωστο στη δύση.
Η ταινία διαδραματίζεται σε ένα πιθανόν εναλλακτικό μέλλον. Η Ιαπωνία μετά το τέλος του πολέμου (του οποίου μάλιστα το αποτέλεσμα δεν ξεκαθαρίζεται απόλυτα) έχει ακολουθήσει έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο απ' αυτόν που ξέρουμε. Έτσι σήμερα διάφορες πανίσχυρες και αντιμαχόμενες μεταξύ τους αστυνομίες (τμήματα της αστυνομίας δηλαδή που, με τα χρόνια, έγιναν σχεδόν αυτόνομα, με διαφορετικές αρμοδιότητες), πολεμούν συχνά μέχρι θανάτου ενάντια σε χιλιάδες διαδηλωτές - καθώς τα προβλήματα της χώρας οξύνονται - αλλά και ενάντια σε φανατικούς τρομοκράτες. Η ιστορία είναι αρκετά πολύπλοκη, καθώς παρακολουθεί τις μπερδεμένες ίντριγκες και εσωτερικές διαμάχες (επίσης συχνά μέχρι θανάτου) στους κόλπους της αστυνομίας. Ο ήρωας, ένας μπάτσος που αρνήθηκε να πυροβολήσει ένα κοριτσάκι - τρομοκράτη που κουβαλούσε μια βόμβα, διχάζεται ανάμεσα στην αποστολή και τα πιστεύω του και στα συναισθήματά του. Κι έτσι, μέσα από πολλές ανατροπές και εκπλήξεις, οδηγούμαστε στο πολύ δυνατο - και ίσως αμφιλεγόμενο - φινάλε.
Η σύγκρουση καθήκοντας και προσωπικής επιθυμίας, η απληστία της εξουσίας, η τρομοκρατία και η κατάχρηση εξουσίας, είναι μερικά από τα θέματα που θίγει η ταινία. Και μάλιστα κρατά σχεδόν ίσες αποστάσεις από τις "δυνάμεις της τάξης" και τους διαδηλωτές / τρομοκράτες, εστιάζοντας στις ανθρώπινες πλευρές σύνθετων προβλημάτων. Γενικά βρήκα πολύ καλό το φιλμ, και παρά κάποια σκοτεινά ή / και ακατανόητα σεναριακά σημεία, παρακολούθησα με ενδιαφέρον τη σύνθετη προβληματική του.
Μια μικρή γκρίνια: Το σχέδιο είναι απόλυτα κλασικό και κοινότοπο, δίχως "προσωπικότητα" ή δίχως να διαθέτει κάτι πρωτότυπο ή χαρακτηριστικό, εκτός ίσως από κάποιες σχετικά ατμοσφαιρικές σκηνές στους υπόνομους της πόλης. Δεν θα το ξεχώριζα από πολλές άλλες ταινίες του είδους. Κρίμα, γιατί θεωρώ την ταινία αρκετά ιδιόρυθμη και ξεχωριστή. Αν ήταν το ίδιο ξεχωριστή και η εικόνα της, σίγουρα οι "πόντοι" που θα κέρδιζε θα ήταν πολύ περισσότεροι.
Ετικέτες "Jin-Ro" (998), Okiura Hiroyuki
posted by vandimir @ 9:47 π.μ.
4 Comments:
Έχω τεράστιο απέχθεια προς τη μάνγκα αισθητική, αλλά αυτό μου άρεσε τόσο σεναριακά, όσο και σχεδιαστικά/αισθητικά. Ίσως επειδή ήταν κλασσικό και κοινότυπο, περισσότερο ρεαλιστικό, χωρίς να έχει τις κλασσικές ανοησίες που σιχάνομαι. :P
Σίγουρα το καλύτερο anime που έχω δει και μέσα στο top 5 των καλύτερων animated ταινιών γενικότερα.
Για το ότι ήταν καλή ταινία συμφωνούμε απόλυτα. Για την αισθητική θα συζητήσουμε.
Λοιπόν, αν με τον όρο "μάνγκα αισθητική" (ή μάλλον "άνιμε αισθητική", που είναι τα κιν. σχέδια, ενώ μάνγκα είναι τα κόμικς) εννοείς αυτές τις πάντοτε ίδιες φιγούρες με τα πελώρια μάτια και τα σχεδόν πάντα πεταχτά μαλλιά, τότε συμφωνούμε απόλυτα και σ' αυτό. Κι εγώ βγάζω σπυράκια. Και όντως υπάρχουν πάμπολλα τέτοια. Στα άνιμε όμως οι γιαπωνέζοι έχουν ξεφύγει εντελώς και υπάρχουν πολλά με εκπληκτική αισθητική, με υπέροχα χρώματα, με ποιητικές εικόνες (και φυσικά με εντελώς ενήλικες υποθέσεις, αυτό το είπαμε στην αρχή). Φιλμ όπως τα Metropolis, Paprika και άλλα διαθέτουν πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα. Ούτε κι εγώ γνωρίζω καλά τον χώρο, πιστεψέ με όμως, υπάρχουν και αισθητικά αριστουργήματα. Οπότε αυτή "κλασική", ή μάλλον απρόσωπη αισθητική του Jin Ro μάλλον με απογοήτευσε.
Και το Paprika όμως και το Metropolis έχουν στοιχεία sci-fi ή φαντασίας, που "επιβάλλουν" μια διαφορετικη ματιά.
Δεν νομίζω ότι μία τέτοιου είδους over the top αισθητική θα ταίριαζε στο Jin Ro και στο σενάριό του.
Anyway. Είναι πολύ καλό anime πάντως και αξίζει να το δούνε όλοι.
Ναι, συμφωνώ ότι δεν θα ταίριαζε αυτή η αισθητική. Θα μπορούσε όμως να είναι μια πιο ρεαλιστική - σαφώς - αλλά και πιο "προσωπική". Όχι δηλαδή τόσο ίδια με δεκάδες άλλα φιλμ. Α, για παράδειγμα είδα πρόσφατα το "Sky Crawlers", όπου ενώ όσα γίνονται είναι ρεαλιστικά (άσχετα αν τελικά άλλα αποδεικνύονται) έχει μια πολύ ξεχωριστή εικόνα, με παλ και περιορισμένηες γκάμας χρώματα. Άσχετα αν αυτό αρέσει ή όχι σε κάποιους, δεν έπαυε να είναι χαρακτηριστικό και να ξεχωρίζει.
Πάντως το είπαμε ξανά και ξανά: Συμφωνούμε ότι το Jin Roh είναι πολύ καλό.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home