ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΕ ΤΑΤΟΥ ΚΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ

Έχετε βαρεθεί να με ακούτε να λέω καλά λόγια για το νέο ισπανικό σινεμά. Ε, καιρός να αρχίσω να σας πρήζω και με το νέο σκανδιναβικό σινεμά. Τα δείγματα των τελευταίων χρόνων είναι αρκετά και πληθαίνουν. Αν μάλιστα βάλουμε μέσα και την Ισλανδία, ακόμα καλύτερα.
Ο Niels Arden Oplev είναι δανός, "Το κορίτσι με το τατουάζ" (Millenium: The girl with the dragon tatoo, 2009) όμως είναι σουηδική ταινία. Πρόκειται για ένα πολύ καλό θρίλερ, που το βασικό του χαρακτηριστικό είναι η αφόρητη μερικές φορές σκοτεινιά. Ένας πάμπλουτος γέρος καλεί έναν ερευνητή δημοσιογράφο να ψάξει τα ίχνη της προ 40ετίας εξαφανισμένης ανιψιάς του... και τα βρώμικα μυστικά αρχίζουν να αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο. Δεν θα γράψω πολλά για την ιστορία για να μη σας χαλάσω τίποτα, αφού προσωπικά απολάμβανα πολύ τις διαρκείς αποκαλύψεις και μικρές ανατροπές. Και, επί πλέον, είναι μια από τις λίγες φορές που δεν με πείραζε το ότι κάμποσες φορές είσαι σίγουρος ότι η ταινία τελείωσε, είπε ό,τι είχε να πει, κι όμως αυτή συνεχίζει και βγάζει κι άλλα, προχωρεί όλο και πιο βαθιά.
Εκτός από καλογυρισμένη, εκτός από τους ασυνήθιστους, καλοδουλεμένους χαρακτήρες που διαθέτει (κυρίως αυτόν της παράδοξης και σκοτεινής ηρωίδας), εκτός του ότι με κράτησε απόλυτα, η ταινία τολμά να ξεθάψει και στοιχεία από το βρώμικο παρελθόν της ευνομούμενης Σουηδίας, με το τόσο υψηλό επίπεδο ζωής. Και να δείξει τα "φαντάσματα" που κρύβονται κάτω από την καλογυαλισμένη επιφάνεια. Αλλά και το σήμερα παρουσιάζεται ασφυκτικό και καθόλου αγγελικό. Η διαφθορά (όχι ελληνικού τύπου, εντελώς διαφορετική) μοιάζει να παρεισφρύει παντού, ενώ η κακοποίηση, σεξουαλική και άλλη, είναι επαναλαμβανόμενο, διαχρονικό θα έλεγε κανείς, μοτίβο.
Δείτε το. Νομίζω ότι οι βόρειοι όταν κάνουν θρίλερ το εννοούν. Και είναι πολύ πιο πειστικοί και με κοινωνικό ενδιαφέρον απ' ότι οι συχνά πολυφορεμένες αμερικάνικες συνταγές.
ΥΓ: Νομίζω ότι ο πρωτότυπος σουηδικός τίτλος σημαίνει "Ο άντρας που μισούσε τις γυναίκες". Είναι πολύ χαρακτηριστικός.