Κυριακή, Ιανουαρίου 19, 2025

Ο ΠΛΕΟΝ ΑΓΡΙΟΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ "ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ"


Ο Robert Eggers έχει καθιερωθεί με εξαιρετικές εικαστικά και ιδιαίτερα σκοτεινές ταινίες. Οπότε το να κάνει αυτός το ριμέικ του κλασικού "Νοσφεράτου" του Murnau (1922) (ή του πολύ καλού ομώνυμου του Herzog του 1979) δεν αποτελεί έκπληξη. Η Lilly-Rose Depp (κόρη του Τζόνη Ντεπ), ο Bill Skarsgard, ο Nicolas Hoult και ο Ουίλιαμ Νταφόε πρωταγωνιστούν.

Υπενθυμίζω ότι ο Νοσφεράτου είναι η γερμανική εκδοχή του Δράκουλα του Stoker. Οπότε την κλασική ιστορία την ξέρετε : Ένας μυστηριώδης ευγενής από την Τρανσιλβανία επιθυμεί να αγοράσει έναν πύργο στη Γερμανία. Καλεί λοιπόν φιλόδοξο νεαρό μεσίτη στον πύργο του για να υπογράψουν τα συμβόλαια. Θα γοητευτεί όμως από τη νεαρή σύζυγό του και όταν έλθει στην Ευρώπη η φρίκη θα αρχίσει.

Θα πω αρχικά ότι πρόκειται για τον πλέον σκοτεινό, ζοφερό, "αποπνικτικό" Δράκουλα που έχω δει. Ο βρικόλακας είναι το Κακό, τέρμα. Ούτε οίκτος για κανέναν ούτε μια "δυστυχισμένη" πλευρά όπως στο φιλμ του Κόπολα ούτε τίποτα. Συγχρόνως είναι και ο πιο "βάρβαρος", με την έννοια ότι είναι ένας άγριος, "απολίτιστος" βαλκάνιος δίχως ίχνος γοητείας. Η εικόνα της ταινίας είναι εντυπωσιακή. Μουντή, σκοτεινή, με γκριζομπλέ χρώματα, σε κάνει να νιώθεις το κρύο της χώρας, του πύργου, του ίδιου του τέρατος. Πέραν αυτού υπάρχουν όλα τα στοιχεία των καλών ταινιών για τον Δράκουλα : Η σεξουαλικότητα και η ταυτόχρονη έλξη / απώθηση για το Κακό, η πάλη της ορθολογικής, επιστημονικής λογικής με την υπερφυσική πίστη και το μεταφυσικό, οι ψυχαναλυτικές προεκτάσεις κλπ. Ωστόσο, πέραν της άγριας εικόνας του ίδιου του Νοσφεράτου, δεν ξέρω αν ο Eggers προσθέτει κάτι στον διαχρονικό μύθο. Μόνο κάτι πιο άγριο, "πρωτόγονο", ζοφερό.

Γενικά είμαι διχασμένος για το αν μου άρεσε ή όχι. Από τη μία η δυνατή εικόνα, από την άλλη ένα αβάσταχτο ψυχοπλάκωμα ("αποπνικτική" τη χαρακτήρισε ένας φίλος). Σίγουρα αξίζει να το τολ΄μήσετε, αλλά με δική σας ευθύνη...

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker