"FLY ME TO THE MOON", ΑΛΛΑ ΔΕΝ...

Το είδος της αισθηματικής κομεντί είναι νομίζω από τα πλέον ταλαιπωρημένα στις μέρες μας. Το "Fly me to the Moon" (2024) του Greg Berlanti επιβεβαιώνει με τον καλύτερο (τον χειρότερο μάλλον) τρόπο τα παραπάνω. Όσο για τη Σκάρλετ Γιόχανσον και τον Channng Tatum είναι - για μένα πάντοτε - ένα από τα χειρότερα ζεύγη που έχω δει επί της οθόνης (α, ναι, παίζει και ο Γούντι Χάρελσον).

Στα 60ς η NASA προσπαθεί να στείλει του πρώτους ανθρώπους στο φεγγάρι, πλην όμως το κοινό δεν συγκινείται καθόλου από το project αυτό, οπότε κινδυνεύει να ξεμείνει από κυβερνητικά κονδύλια (ακόμα και το διάστημα είναι, βλέπετε, θέμα που κρίνεται από αποτελέσματα γκάλοπ). Οπότε καταφτάνει στα άδυτα της NASA, που αγωνιά για την επερχόμενη εκτόξευση του ιστορικού Apollo 11, η σούπερ επιτυχημένη διαφημίστρια Σκάρλετ και αγωνίζεται με κάθε τρόπο να κάνει το όλο πράγμα γνωστό και δημοφιλές. Ε, θα γνωριστεί με τον άτεγκτο και "δοσμένο" στο σκοπό του Tatum και... καταλαβαίνετε τι θα συμβεί ανάμεσα στους δύο πλήρως αταίριαστους αυτούς χαρακτήρες...

Η ιδέα είναι καλή και γίνεται ακόμα πιο αστεία (θεωρητικά) με την προσθήκη στοιχείων από τη γνωστή συνωμοσιολογική θεωρία που επιμένει ότι δεν πήγαμε ποτέ στη σελήνη και το γνωστό φιλμάκι - ντοκουμέντο γυρίστηκε σε στούντιο από τον Κιούμπρικ. Να λοιπόν ένα τέλειο παράδειγμα για το πώς μια συμπαθητική ιδέα μπορεί να γίνει μια απόλυτα βαρετή ταινία. Αδιάφορη και πλήρως προβλέψιμη πλοκή, κυρίως όσον αφορά τη σχέση των δύο, χιούμορ με το οποίο δεν γέλασα καθόλου, ηλιθιωδώς συγκινητικές νότες - μη χάσουμε και αυτή την πτυχή, και κυρίως κάκιστη χημεία ανάμεσα στους πρωταγωνιστές (με κακή ηθοποιία από το παιδοβούβαλο Tatum). Ήθελα πραγματικά να μάθω ποιος διάλεξε τα πολύχρωμα κολλητά μπλουζάκια που μόνο αυτός φόραγε σε ολόκληρη τη NASA (όπου είναι ντυμένοι όλοι, μα όλοι οι άλλοι, με ομοιόμορφη "στολή" με λευκό πουκαμισάκι) με αποτέλεσμα να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μεσ' το γάλα σε όλες τις σκηνές του φιλμ!

Σπάνια έχω βαρεθεί τόσο σε υποτίθεται διασκεδαστική ταινία. Όσο για το νοήματα (;) τη θεωρώ τον ορισμό της αμερικανιάς και μάλιστα σε βαθμό που πλέον σπάνια απαντάται στις μέρες μας. Τα 130τόσα λεπτά τη μάραναν...