Ο ΧΡΟΝΗΣ ΜΠΟΤΣΟΓΛΟΥ ΚΑΙ Η ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

 

Ο Χρόνης Μπότσογλου (1941-2022) είναι από τους σημαντικότερους της ελληνικής μεταπολεμικής ζωγραφικής (και καθηγητής και για ένα διάστημα πρύτανης της Καλών Τεχνών). Μόλις το Φεβρουάριο του 2022, λίγες μέρες πριν τον θάνατό του δηλαδή κατά συγκινητική σύμπτωση, ολοκληρώθηκε και προβλήθηκε για πρώτη φορά το ντοκιμαντέρ του Φρέντυ Βιανέλλη "Χρόνης Μπότσογλου" με υπότιτλο: "Ήμουν κι εγώ εκεί και με φίλεψαν ένα πιάτο με φακή...". 

Η ταινία είναι νομίζω από τις πολύ καλές στην ούτως ή άλλως μικρή φιλμογραφία ελληνικών ταινιών που αφορούν την τέχνη. Κι έχει και μία ιδιαιτερότητα: Ο σκηνοθέτης χρησιμοποίησε αρκετά αποσπάσματα από ένα άλλο, αρκετά παλιότερο ντοκιμαντέρ για τον Μπότσογλου. Έτσι παρακολουθούμε τον καλλιτέχνη να ζωγραφίζει, να μιλά, να χαλαρώνει σε δύο χρόνους: Στον έναν βλέπουμε τον νεότερο εαυτό του (με μαύρα μαλλιά), στον άλλον τον καλλιτέχνη σε σχετικά πρόσφατα χρόνια. Ταυτόχρονα φίλοι του (οι περισσότεροι επίσης καλλιτέχνες) και η γυναίκα του μιλούν γι' αυτόν τόσο σε προσωπικό επίπεδο - συχνά με χιούμορ, όσο και για το έργο του.

Για την αγωνία του για τη δημιουργία, για τις προσπάθειές του στην τέχνη, για τις σημαντικότερες σειρές έργων του, όπως η περίφημη "Προσωπική Νέκυια" (εμπνευσμένη από ένα κεφάλαιο της Ιλιάδας), για την προσωπική του στάση στη ζωή, για κάποιες αναμνήσεις από το Παρίσι των 60ς-70ς και από αλλού και για άλλα πολλά θα δούμε τον καλλιτέχνη (και τους συν αυτώ) να μας μιλάνε / αποκαλύπτουν. Και, φυσικά, θα απολαύσουμε πολλά έργα του και σχόλια γι' αυτά.

Φυσικά πρόκειται για φιλμ για λίγους και με ειδικά ενδιαφέροντα για τα εικαστικά πράγματα της χώρας. Ωστόσο είναι νομίζω από τα καλά και ιδιαίτερα συγκινητικά του είδους (ιδιαίτερα αν γνώρίζε κάποιος τον καλλιτέχνη).