ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΙΕΜΑΙ

Ίσως μια ταινία όπως το "Βλέπω το θάνατό σου" (Final Destination), που γύρισε το 2000 ο ούτως ή άλλως μέτριος James Wong (έχετε προσέξει ότι το "μέτριος" είναι πλέον, εδώ και πολλά χρόνια, ευφημισμός του "κακός";), να είναι χαρακτηριστική της παρακμής του σινεμά τρόμου της εποχής μας. Βασίζεται σε μια πρωτότυπη σχετικά ιδέα - κι αυτή πάντως, κατά τη γνώμη μου, τραβηγμένη απ' τα μαλλιά - κι από εκεί και πέρα η ίδια ακριβώς ιστορία επαναλαμβάνεται σε διάφορες ανέμπνευστες παραλλαγές μέχρι τελικής πτώσης.
Η παρέα των κλασικών αμερικάνων τινέιτζερς αρχικά σώζεται χάρη στις ιδιαίτερες δυνάμεις που διαθέτει ένα μέλος της και προβλέπει την πτώση του αεροπλάνου στο οποίο θα επέβαιναν και στη συνέχεια εξοντώνεται σιγά - σιγά (πρωτότυπο), επειδή... ο Θάνατος έχει συγκεκριμένο σχέδιο και αν κάποιος του το χαλάσει (με μια μη αναμενόμενη πρόβλεψη ας πούμε) "παίρνει το αίμα του πίσω" και μάλιστα με συγκεκριμένη σειρά, βάσει του αρχικού σχεδίου! Συγχωρείστε με, αλλά το βρίσκω λιγάκι χαζό. Και, σα να μην έφταναν όλα αυτά, το παιχνίδι έχει και κανόνες, ώστε αν τη σκαπουλάρει όποιος έχει σειρά, πάμε στον επόμενο παίχτη κλπ. Επινοεί και διάφρες πολύπλοκες μεθόδους για εξόντωση, όπως φυσά - αέρας - κουνά - ξυλαράκι - που - πέφτει - σε - καλώδιο - που - ηλεκτρίζει - χυμένο - νερό και άλλα τέτοια. Και το χειρότερο είναι, όπως είπα και στην αρχή, ότι αυτό το μοτίβο επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Τελικά το μόνο ενδιαφέρον είναι να στοιχηματίζει κανείς ποιος θα πεθάνει και οιος θα τη γλυτώσει (αν τη γλυτώσει) από την παρέα.
Η σκηνοθεσία δεν διαθέτει καμιά πρωτοτυπία, το σενάριο μπάζει από παντού (αλήθεια, όλοι αυτοί οι έφηβοι δεν έχουν γονείς, που, φυσιολογικά, μετά τόσες σφαγές, θα έπρεπε να εμπλακούν κάπως στην υπόθεση; Πώς γίνεται να τα κάνουν όλα μόνοι τους δίχως την παραμικρή σχεδόν παρουσία μεγάλων εκτός από κάποιους πράκτορες του FBI;), σε καμιά σχεδόν στιγμή δεν τρόμαξα (που, φυσικά, είναι ζητούμενο για το είδος), όσο για ατμόσφαιρα... ούτε να το συζητάτε.
Φυσικά αυτά όλα δεν εμπόδισαν το φιλμ να γνωρίσει επιτυχία, αν κρίνω τουλάχιστον από τις τρεις (!!!) συνέχειες που ακολούθησαν. Αν βαρέθηκα τόσο βλέποντας την πρωτότυπη ταινία, δεν μπορώ να διανοηθώ τι θα τραβούσα στα σίκουελ...