ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ ΒΡΥΧΩΝΤΑΙ ΣΤΗΝ "ΠΟΛΗ" ΠΟΥ "ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ"

Το 1984 ο Ανδρέας Τσιλιφώνης γυρίζει τη μοναδική μεγάλου μήκους ταινία του : "Η Πόλη Ποτέ δεν Κοιμάται" με τους Χρήστο Καλαβρούζο, Τάκη Μόσχο, Σάκη Μπουλά κ.ά. Η ταινία έχει γίνει κάτι σαν cult για τα ελληνικά δεδομένα.  

Ένας άντρας που έχει περάσει τα 40 επιστρέφει στην Αθήνα μετά από χρόνια στα καράβια για να βρει τον υπεύθυνο για τον θάνατο του αδελφού του σε μια κόντρα με μηχανές. Θα μπλεχτεί με τον (υπό)κόσμο των νεαρών μηχανόβιων, θα "ξεθάψει" και τη δική του μηχανή και η ιστορία θα ξεκινήσει.

Το φιλμ είναι χαρακτηριστικό του κλίματος των 80ς. Νύχτα, κόντρες, μουσικές, (πιο) ελεύθεροι έρωτες απ΄όσο σήμερα, αργκό της εποχής, μουσικές, μπαράκια... και η γενιά του ροκ εντ ρολ "αντιμέτωπη" μ' αυτή του πανκ και του new wave. Όλα επικεντρώνονται σε θέματα "τιμής" και μπέσας, στα πλαίσια των παρεών / συμμοριών βεβαίως. Υπάρχουν διάφορες πετυχημένες ατάκες επίσης - αλλά και κάπως στημένες και ψεύτικες κάποιες φορές, όπως ο περίφημος μονόλογος του Ρέτσου στο νοσοκομείο, όπου ο χαρακτήρας που ενσαρκώνει γίνεται ξαφνικά ποιητικός και βαθυστόχαστος...

Τέλος πάντων έχει το ενδιαφέρον της σίγουρα και την είδα ευχάριστα, προσωπικά πάντως δεν συμφωνώ απόλυτα με τον καλτ χαρακτήρα που της αποδίδουν πολλοί. Συμφωνώ πάντως ότι είναι κρίμα που ο Τσιλιφώνης δεν έκανε άλλη ταινία μεγάλου μήκους.