"ΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ" ΠΟΥ ΜΟΧΘΟΎΝ ΓΙΑ ΤΗΝ... ΑΠΟΤΥΧΙΑ

Το 1967 ο ήδη γνωστός κωμικός σεναριογράφος Mel Brooks γυρίζει την πρώτη του ταινία: "The Producers"  (κλασικός ηλίθιος ελληνικός τίτλος "Αυτοί οι Τρελοί Τρελοί Παραγωγοί"), με τον νεότατο τότε Τζιν Γουάιλντερ, συχνό πρωταγωνιστή των ταινιών του, και τον σπαρταριστό Ζίρο Μόστελ  - δυστυχώς υπήρξαν λίγες οι κινηματογραφικές του εμφανίσεις.
Ένας απένταρος πρώην διάσημος και πλούσιος παραγωγός θεατρικών παραστάσεων του Μπρόντγουέι γνωρίζεται τυχαία με έναν δειλό, γεμάτο φοβίες λογιστή και μαζί καταστρώνουν ένα σατανικό σχέδιο: Ο μόνος τρόπος να γίνουν πλούσιοι είναι να ανεβάσουν ένα άθλιο έργο που θα γίνει παταγώδης αποτυχία ώστε να καρπωθούν τα λεφτά των πάμπολλων χρηματοδοτών τους (που είναι ανίδεες πλούσιες γριούλες, στις οποίες ο παραγωγός μας παριστάνει τον ερωτευμένο). Ξεκινάν λοιπόν σε αναζήτηση του χειρότερου έργου που γράφτηκε ποτέ, του χειρότερου σκηνοθέτη, των χειρότερων ηθοποιών...
Ο Mel Brooks φτιάχνει μια ξεκαρδιστική κωμωδία, που είναι συγχρόνως και σάτιρα του κόσμου του Μπρόντγουέι, των μεγαλομανών ψώνιων που το κατακλύζουν, της αμφίβολης ηθικής του εν γένει. Ταυτόχρονα λειτουργεί και ως παρωδία των ίδιων των μιούζικαλ ως είδος, αλλά και ως απόπειρα πλήρους γελοιοποίησης του... Χίτλερ και των ναζί γενικότερα. Το παίξιμο του Μόστελ ιδιαίτερα είναι κάπως θεατρικό, που εδώ ταιριάζει με το όλο κλίμα του φιλμ, ενώ συναντάμε για πρώτη φορά το γνωστό (μέχρι τα μέσα των 70ς τουλάχιστον, διότι μετά νομίζω ότι παράκμασε θεαματικά), συχνά τραβηγμένο χιούμορ του Μελ Μπρουκς.
Η όλη ιδέα είναι πανέξυπνη και πολλά σημεία του φιλμ ιδιαίτερα αστεία. Αποκορύφωμα θεωρώ το απόλυτα κιτς, σουρεαλιστικό και γελοίο μιούζικαλ "Springtime for Hitler", ενώ όσοι γνωρίζουν την εποχή (1967) θα διασκεδάσουν και με τη σάτιρα του χιπισμού και των "παιδιών των λουλουδιών". Θεωρώ την ταινία απολαυστικότατη - και απείρως καλύτερη βεβαίως από το ηλίθιο ομώνυμο ριμέικ του 2005.