Η "ΑΠΙΣΤΗ" ΚΑΙ ΟΙ ΟΛΕΘΡΙΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Το 2002 ο Adrian Lyne γυρίζει την τελευταία μέχρι σήμερα ταινία του (αλήθεια, τι απέγινε;), την "Άπιστη" (Unfaithful), βασισμένη σε παλιότερο φιλμ του Σαμπρόλ, με τον Ρίτσαρντ Γκιρ και την Νταϊάν Λέιν στους κύριους ρόλους.
Μια γυναίκα, σε πρώτη άποψη απόλυτα πετυχημένη στη ζωή (δραστήρια, με γοητευτικό και πλούσιο σύζυγο, συμπαθητικό παιδί, άριστες οικογενειακές σχέσεις κλπ.) γοητεύεται από μικρότερό της γάλλο μποέμ, που ζει στο κέντρο της πόλης αγοράζοντας και πουλώντας παλιά βιβλία. Το ερωτικό πάθος είναι κυρίαρχο στη σχέση τους, εκείνη αρχίζει να παραμελεί την οικογένεια... αλλά αυτά είναι μόνο η αρχή. Σύντομα τα πάντα θα ξεφύγουν από κάθε έλεγχο και οι ισορροπίες θα ανατραπούν.
Το φιλμ είναι καλογυρισμένο, με αισθησιακές ερωτικές σκηνές... και καταλήγει σε άγριο ψυχολογικό θρίλερ, πραγματικά ανησυχητικό θα έλεγα. Μπορώ να πω ότι κρατά το θεατή. Δεν παύει πάντως να είναι βαθύτατα συντηρητικό. Εδώ εικονογραφούνται οι ακραία ολέθριες συνέπειες του ερωτικού πάθους, της κυριαρχίας του ενστίκτου πάνω στη λογική, του διονυσιακού πάνω στο απολλώνειο. Τα πρώτα είναι αρνητικά. Δυναμιτίζουν τη γαλήνη και την ηρεμία και μάλιστα ανεπιστρεπτί. Το πάθος είναι αυστηρά απαγορευμένο (όχι ακριβώς επειδή είναι κακό με την ηθική έννοια, αλλά επειδή προξενεί ανεπανόρθωτα κακά). Οπότε, διαλέγετε και παίρνετε. Ή απλώς απολαμβάνετε το φιλμ (ο Λάιν είναι ικανός σκηνοθέτης, που σχεδόν πάντοτε ασχολιόταν με τις ερωτικές σχέσεις) ή σας ενοχλεί νοηματικά, βρίσκοντάς το υπερσυντηρητικό.
Πάντως έχει πλάκα να βλέπεις τον θεωρούμενο σούπερ - γκόμενο Γκιρ σε ρόλο απατημένου συζυγου.