῾῾ΓΙΟΖΊΜΠΟ῾῾: ΕΝΑ ῾῾ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ῾῾ΜΕ ΣΑΜΟΥΡΑΪ

Το 1961 ο μεγάλος Akira Kurosawa (1910-1998) γυρίζει το κλασικό ῾Γιοζίμπο῾με τον Τοσίρο Μιφούνε στον εμβληματικό ρόλο του μοναχικού σαμουράι που τα βάζει με όλους.
Ένας περιπλανώμενος σαμουράι με εξαιρετικές ικανότητες στο σπαθί φτάνει σε ένα χωριό που σπαράσσεται από τον πόλεμο ανάμεσα σε δύο άγριες συμμορίες (με οικογενειακή βάση).  Κάθε ειρηνική δραστηριότητα έχει παραλύσει, προς απόγνωση των κατοίκων, και το αίμα ρέει άφθονο. Εκείνος θα επιχειρήσει να λυτρώσει το μέρος πουλώντας τις υπηρεσίες του πότε στους μεν και πότε στους δε, με απώτερο στόχο να τις στρέψει τη μία ενάντια στην άλλη ώστε να αλληλοεξοντωθούν.
Σας θυμίζει τίποτα; Μα ναι, είναι ακριβώς το σενάριο (του ίδιου του Κουροσάβα και του Κικουσίμα) που 3 χρόνια αργότερα μετέφερε σχεδόν αυτούσιο ο Λεόνε σε γουέστερν, εγκαινιάζοντας πανηγυρικά τα γουέστερν σπαγγέτι και κάνοντας σούπερ σταρ τον Κλιντ Ίστγουντ (στο ρόλο του Μιφούνε, ως μοναχικού πιστολέρο αυτή τη φορά). Η μεταφορά είναι απόλυτα πιστή, σε πολλά σημεία σκηνή -σκηνή.
Πίσω όμως στο ῾Γιοζίμπο῾. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Την υπέροχη ασπρόμαυρη φωτογραφία; Την υποβλητική σκηνοθεσία, που παίζει με τα βλέμματα και με το λιτό, γυμνό  περιβάλλον; (ακόμη και τα πολλά κοντινά πλάνα στο πρόσωπο του Μιφούνε προοιωνίζουν τα κλασικά κοντινά στα μάτια του Ίστγουντ). Τις σκηνές δράσης (που, αντίθετα με τα γουέστερν, διαθέτουν και μια πρώιμη δόαση σπλάτερ); Τις απίστευτες μορφές των ηθοποιών (τέτοιες απίστευτες, γκροτέσκες φάτσες ξαναείδαμε δεκαετίες μετά στο ῾῾Όνομα του Ρόδου῾῾). Ενδιαφέρον επίσης είναι ότι η ταινία διανθίζεται σε πολλά σημεία από χιούμορ, πράγμα που προξενεί εντύπωση σε ένα τἐτοιο σοβαρό και βίαιο φιλμ. Και τελικά υπάρχει η διαπίστωση: Τίποτα καλύτερο από την ειρήνη. Βέβαια εδώ, για να διασφαλιστεί αυτή, πρέπει να περάσουμε από λουτρά αίματος...
Κλασική ταινία, το ξαναλέω, που συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους δεν την έχουν δει.