"Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ" ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΠΑΘΟΣ

Η May el-Toukhy (μάλλον σκανδιναβή) γυρίζει το 2019 το βαρύ ψυχολογικό δράμα "Η Βασίλισσα της Καρδιάς" (Dronningen) με μια πολύ καλή Τρίνε Ντίρχολμ στο βασικό ρόλο. Το φιλμ εξερευνά δύσκολα ψυχολογικά αδιέξοδα ή ανεξέλεγκτες καταστάσεις σε μια φαινομενικά ήρεμη, πλόυσια και τακτοποιημενη σκανδιναβική καθημερινότητα.
Η ηρωίδα είναι πετυχημένη δικηγόρος που αναλαμβάνει υποθέσεις κακοποιημένων παιδιών και έχει δύο δίδυμα κοριτσάκια. Όταν όμως ο παραβατικός έφηβος γιος από προηγούμενο γάμο του συζύγου της πάει να ζήσει μαζί τους, οι ισορροπίες μια ήρεμης (και ρουτινιάρικης) καθημερινότητας διαταράσσονται και, μετά μια δύσκολη προσαρμογή, η μεσήλικας δικηγόρος θα τα φτιάξει μαζί του σε μια σχέση γεμάτη πάθος, αλλά με προκαθορισμένο dead line. Το θέμα είναι τι συμβαίνει μετά το τέλος της παράνομης και απόλυτα "απαγορευμένης" σχέσης, που θίγει πολλά ταμπού...
Η ταινία, εξ αιτίας της ψυχολογικής της έντασης και της έντονα αγχωτικής ατμόσφαιρας, σχεδόν βλέπεται δύσκολα. Είναι βαριά μεν, αλλά πολύ καλογυρισμένη, με στιβαρό σενάριο και εξαιρετικές ηθοποιίες. Το άγχος, να το τονίσουμε αυτό, προκύπτει όχι από το φόβο μήπως αποκαλυφτεί η σχέση, αλλά, το λέω ξανά, από τα όσα συμβαίνουν μετά, από τις επιπτώσεις. Και τραβά όλο και πιο πολύ, όλο και πιο βαθιά... Το φιλμ θίγει πολλά θέματα: Το καταστροφικό ερωτικό πάθος, το ανεπίτρεπτο κάποιων πραγμάτων και κυρίως τον όλεθρο (στις σχέσεις των πάντων με τους πάντες εννοώ) που επιφέρει μια τόσο απαγορευμένη σχέση. Είναι μάλιστα εξαιρετικά δύσκολο να αποτιμήσει κανείς (με όρους "καλού" ή "κακού") τη στάση της ηρωίδας μετά. Ή μάλλον, πριν αποφασίσει οτιδήποτε ο θεατής, ας σκεφτεί τι θα έκανε ο ίδιος αν βρισκόταν - καλώς ή κακώς - στη θέση της. Βλέποντας κοινωνικά το θέμα, δεν μπορούμε παρά να ξαφνιαστούμε από το πόσο δυσάρεστες και αλυσιδωτές επιπτώσεις μπορεί να έχει η παραβίαση ενός ερωτικού ταμπού. Γενικά η ψυχολογία και οι αποφάσεις των ηρώων και πολύπλοκες είναι και αδύνατο να καταταγούν ως "σωστές" ή "λάθος".
Πολύ καλή, αλλά, όπως είπαμε, βαριά και με ζοφερή ατμόσφαιρα ταινία. Αν σας αρέσουν τέτοιου είδους ψυχολογικά δράματα, είναι από τα πολύ καλά παραδείγματα. Το σίγουρο είναι ότι οι σκανδιναβοί ξέρουν πολύ καλά να παράγουν τέτοιες ταινίες και συχνότατα μας δηλώνουν τα πάθη που κοχλάζουν ή (όχι στη συγκεκριμενη περίπτωση) τα σάπια θεμέλια πάνω στα οποία στηρίζεται η απαστράπτουσα, τακτοποιημένη και ήρεμη επιφανειακά κοινωνία τους.