Ο ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΠΟΥ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ "ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ"

Το 2024 ο Καναδός Matthew Rankin γυρίζει την 2η ταινία του "Οικουμενική Γλώσσα" (Une Langue Universelle), μια απόλυτα σουρεαλιστική κωμωδία / σάτιρα. Η ταινία για μένα είναι η πλέον "κουφή" και παράδοξη της φετινής χρονιάς. 

Η πατρίδα του σκηνοθέτη, το Winnipeg του Καναδά, μοιάζει να έχει υποστεί... ιρανική εισβολή - άγνωστο πώς, πότε και γιατί. Όλοι μιλούν περσικά, όλες οι επιγραφές και οι διαφημίσεις είναι γραμμένες στη γλώσσα αυτή κλπ. κλπ. Επίσης όλα μοιάζουν να έχουν σταματήσει γύρω το 1980. Εμείς παρακολουθούμε τρεις ιστορίες, καθημερινές και ανθρώπινες, αλλά εξ ίσου σουρεαλιστικές, που προς το τέλος ενώνονται με έξυπνο τρόπο.

Ναι, είναι μια από τις πλέον παλαβές ταινίες των τελευταίων χρόνων με σουρεαλιστικές εικόνες και καταστάσεις από την αρχή ως το τέλος : Γαλοπούλες περιφέρονται στο χιόνι, υπάρχει ένα μεγάλο κατάστημα που πουλά αποκλειστικά... χαρτομάντιλα (και μάλιστα ίδιας μάρκας), ένας ξεναγός περιφέρει ένα γκρουπ τουριστών σε αξιοθέατα όπως ένας ξεχασμένος χαρτοφύλακας σε ένα παγκάκι που έχει γίνει σύμβολο της πόλης, οι γειτονιές της λέγονται "γκρίζα συνοικία", "καφέ συνοικία" κ.ο.κ. και άλλα πολλά και ευφάνταστα. Για να καταλάβετε το όλο κλίμα το χιούμορ θυμίζει αυτό του Καουρισμάκι ή του Wes Anderson (περισσότερο του πρώτου κατά τη γνώμη μου). 

Κι όμως, κάτω απ' αυτές τις παντελώς παράλογες καταστάσεις και εικόνες κρύβεται τόσο μια "ύπουλη" τρυφερότητα και ανθρωπιά όσο και μια ανελέητη σάτιρα της πεζής και άνευ ουδενός ενδιαφέροντος καθημερινότητας που περιβάλλει τον λεγόμενο "μέσο άνθρωπο" και όπου δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτα. Αλλά και σάτιρα αυτού του είδους παγκοσμιοποίησης που οδηγεί σε αφόρητη ομοιομορφία, και των κοινωνικών αντιφάσεων - όπως ακριβώς το φιλμ συνδυάζει τα απόλυτα κοινότοπα, σχεδόν ακίνητα πλάνα που ποτέ δεν δείχνουν κάτι ενδιαφέρον οπτικά με την τρομερή φαντασία των όσων διαδραματίζονται. Προσωπικά διασκέδασα και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, τονίζοντας ότι δεν θα ξεκαρδιστείτε στα γέλια. Το πανταχού παρόν χιούμορ είναι παράδοξο, ιδιόρρυθμο, παλαβό. Η ταινία συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσους ψάχνουν για κάτι διαφορετικό στο σινεμά, πολύ μακριά από οτιδήποτε συνηθισμένο.