Τρίτη, Ιουλίου 22, 2014

FIVE CΑRD STUD: ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ Ή ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ;


Ο Henry Hathaway (1898-1985) υπήρξε από τους τυπικούς, πολύ παραγωγικούς χολιγουντιανούς σκηνοθέτες, που δοκιμάστηκαν σε πολλά είδη. Δεν θεωρείται μεγάλος δημιουργός, απλώς καλός και αποτελεσματικός τεχνίτης. Το "Five Card Stud" γυρίστηκε το 1968 και είναι μια από τις σχετικά τελευταίες ταινίες της καριέρας του (γύριζε από το 1930!).
Δεν νομίζω ότι πρόκειται για μεγάλη ταινία. Διαθέτει όμως μια σημαντική ιδιορυθμία, για την οποία θα σας πω πιο κάτω. Λίγα όμως για την ιστορία: Σε τυπική πόλη του Φαρ Ουέστ, στο τυπικό σαλούν, 6 άνθρωποι παίζουν πόκερ. Όταν κάποιος απ' αυτούς συλλαμβάνεται να κλέβει, οι μεθυσμένοι συμπαίκτες του (πλην ενός, του μοναδικού επαγγελματία χαρτοπαίκτη), τον λυντσάρουν και τον κρεμάνε, παρά τις αντιρρήσεις του τελευταίου. Από εκεί και πέρα ένας - ένας αρχίζουν να δολοφονούνται, πάντοτε δι' απαγχονισμού. Ποιος είναι ο ένοχος και γιατί κάνει ό,τι κάνει;
Νομίζω ότι αντιληφθήκατε την ιδιορυθμία για την οποία έλεγα: Πρόκειται για ένα γουέστερν με καθαρά αστυνομική πλοκή, στα χνάρια μάλιστα των κλασικών ιστοριών της Άγκαθα Κρίστι. Ενώ υπάρχουν όλες οι συμβάσεις του είδους (οι καουμπόιδες, το ξύλο στο σαλούν, το ουίσκι, το πιστολίδι, ο οίκος ανοχής με την επικεφαλής "μαντάμ", το ράντσο κλπ.), η πλοκή είναι καθαρά αστυνομική. Αυτό που ενδιαφέρει τον θεατή δεν είναι τόσο το ποιος θα κερδίσει σε μια μονομαχία, αλλά το "ποιος το έκανε", όπως στα αστυνομικά. Κοινώς "βρείτε το δολοφόνο". Και για να γίνει ακομα πιο αστυνομικό το όλο πράγμα, όπως συμβαίνει στα αντίστοιχα φιλμ ή βιβλία, το σενάριο στρέφει τις υποψίες πότε στον ένα χαρακτήρα και πότε στον άλλο, υπάρχουν δηκαδή πολλοί ύποπτοι.
Η παρουσία του Ντιν Μάρτιν στο ρόλο του "καλού" χαρτοπαίκτη και γυναικά, αλλά κυρίως του πάντοτε "καλτ" Ρόμπερτ Μίτσαμ και του νεαρού τότε Ρούντι Μακ Ντάουελ είναι ευπρόσδεκτες, αν και αρκετές από τις άλλες ηθοποιίες δεν μου φάνηκαν και εξαιρετικές. Συνολικά λοιπόν η ταινία - δίχως να διεκδικεί δάφνες - βλέπεται νομίζω ευχάριστα, κυρίως λόγω της πρωτότυπης ανάμειξης των ειδών.
ΥΓ: Πάντοτε όταν βλέπω ένα παλιό γουέστερν - ακομα κι αν δεν είναι "προβληματισμένο", είναι δηλαδή εντελώς τυποποιημένο, δεν μπορώ να μη σκέφτομαι τις τοσο βάρβαρες ρίζες αυτης της χώρας μόλις εκατό τόσα χρόνια από σήμερα. Το έχουμε βέβαια συνηθίσει από τις ταινίες και δεν μας κάνει εντύπωση, αλλά σκεφτείτε πόση καθημερινή βία υπήρχε στην κοινωνία αυτή. Και μόνο το ότι οι άνθρωποι οπλοφορούσαν (πράγμα αδιανόητο για την Ευρώπη της εποχής) αρκεί. Άσε που δεν ήταν και τίποτα να κρεμάσουν οι συμπαίχτες του κάποιον που έκλεβε στο πόκερ...

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker