ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΓΙΑ ῾῾ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΘΡΑΝΙΟ῾῾

Το 2012 ο δραστήριος (και άνισος κατά τη γνώμη μου) γάλλος Francois Ozon γυρίζει το φιλόδοξο φιλμ "Dans la Maison" (῾῾Το Αγόρι στο Τελευταίο Θρανίο῾῾ στην Ελλάδα), μια ενδιαφέρουσα ταινία, με έξυπνη ιδέα, που θίγει πλήθος θεμάτων.
Ένας φιλίλογος, αποτυχημένος συγγραφέας κάποτε, ξεχωρίζει από το πλήθος των μετριοτήτων της τάξης του έναν μαθητή ο οποίος γράφει μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση με το κοινότοπο θέμα ῾῾Πώς πέρασα το Σαββατοκύριακο῾῾, η οποία μάλιστα τελειώνει με ένα ῾Συνεχίζεται...῾. Ο μαθητής έχει αρχίσει να παρακολουθεί και να προσπαθεί να εισχωρήσει στη μεσοαστική οικογένεια ενός συμμαθητή του. Από εκεί και πέρα ένα όλο αι πιο επικίνδυνο παιχνίδι θα αρχίσει ανάμεσα στον καθηγητή και το μαθητή, καθώς ο τελευταίος θα του φέρνει γραπτά με τη συνέχεια ττης ιστορίας, ενώ οι ζωές όλων των εμπλεκομένων θα αρχίσουν να εκτροχιάζονται...
Έξυπνη ιδέα, αρκετό ενδιαφέρον στην εξέλιξη της πλοκής, που γίνεται όλο και πιο αγχωτική, συχνά άβολη για το θιεατή, αλλά και ενίοτε χιτσοκικού τύπου ατμόσφαιρα, όλο και περισσότερες περιπλοκές, αναφορές σε κάθε λογής παλιότερα έργα (από λογοτεχνία μέχρι Παζολίνι) και, από ένα σημείο και μετά, μπέρδεμα της πραγματικότητας με την (φανταστική άραγε ή όχι;) αφήγηση, δίχως όμως ποτέ το ῾῾χάσιμο῾῾αυτό να γίνεται χαώδες. Ειλικρινά δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό, αλλά, όπως είπα και στην αρχή, η ταινία θίγει έναν τεράστιο αριθμό θεμάτων (για μεριοκούς ίσως αυτό να μπερδεύει): Το ξέσπασμα της εφηβείας, τις ταξικές και κοινωνικές διαφορές, την τελμάτωση του ζευγαριού μετά από χρόνια γάμου, το εύθραυστο του σχήματος της οικογένειας, το ρόλο της - ακατάληπτης για τους περισσότερους - σύγχρονης τέχνης, το αδιέξοδο των διανοούμενων, το ρόλο των σπορ, τη λανθάνουσα ομοφυλοφιλία, την ηδονοβλεψία, τα όρια δημόσιου και ιδιωτικού και, πάνω απ᾽όλα, τη σχέση τέχνης και πραγματικότητας ή, αν θέλετε, φαντασίας και πραγματικότητας και την τεράστια, βαθιά ριζωμένη ανάγκη μας του να ακούμε ιστορίες, να τρεφόμαστε από ιστορίες. Πιστέψτε με, είναι πολύ πιθανό να βρείτε και να εντοπίσετε και άλλα προς συζήτηση θέματα.
Πολυεπίπεδο λοιπόν φιλμ, που προσωπικά με κράτησε, άλλοι όμως θα το κατηγορήσουν για ένα είδος μεγαλομανίας (θέλει να τα πει όλα) και έλλειψης εστίασης σε συγκεκριμένο θέμα. Το ξαναείπα: Αυτό μπορεί να είναι και καλό και κακό. Διαλέγετε και ςαοφασίζετε. Σίγουρα όμως είναι πολύ ενδιαφέρον.