ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΚΛΑΣΙΚΑ ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ: "TOP HAT"

Ο Mark Sandrich (1900-1945) ήταν αρχικά ένας σκηνοθέτης του βωβού με πάμπολλες μικρού μήκους στο ενεργητικό του, που, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, πέρασε στις μεγάλου μήκους το 1933. Δεν έγινε πολύ γνωστός αφού πέθανε το 1945 μόλις 45 ετών. Το 1935 πάντως γυρίζει ένα από τα γνωστότερα (ασπρόμαυρα) μιούζικαλ με τον Φρεντ Αστέρ και τη Τζίντζερ Ροτζερς, το "Top Hat".
Ένας διάσημος αμερικανός χορευτής και σόουμαν φτάνει στη Βρετανία για ορισμένες παραστάσεις και, αμέσως σχεδόν, ερωτεύεται κεραυνοβόλα ένα μοντέλο που μένει στο ακριβώς από κάτω δωμάτιο του πολυτελούς του ξενοδοχείου. Θα ακολουθήσει μια σειρά παρεξηγήσεων (και συμπτώσεων) μεταξύ τους και όλα θα κορυφωθούν όταν αμφότεροι θα βρεθούν στη Βενετία.
Αισθηματική κωμωδία (και μιούζικαλ φυσικά, το είπαμε) με μερικά χαρακτηριστικά χορευτικά του φοβερού ζεύγους και, κυρίως, με την αθάνατη μουσική του Ίρβινγκ Μπερλίν (εδώ ακούγεται για πρώτη φορά το πασίγνωστο "Dancing cheak to cheak", τραγουδισμένο βεβαίως από του δυο τους). Όσο για την ιστορία... υπάρχουν όλες οι χολιγουντιανές συμβάσεις της εποχής - εντάξει, τα μιούζικαλ σχεδόν εξ ορισμού περιέχουν πολλές τέτοιες - υπάρχουν όμως και αρκετές σκηνές που βγάζουν πολύ γέλιο με το κρεσέντο παρεξηγήσεων, που εμπλέκουν άσχετους τύπους, αλλά και με κάποιους φοβερούς δευτεραγωνιστές (με καλύτερο κατά τη γνώμη μου τον απίστευτο μπάτλερ του παραγωγού και φίλου του Αστέρ και την ξεκαρδιστική σχέση αγάπης - μίσους που διατηρεί με το αφεντικό του).
Γενικά το φιλμ θα ικανοποιήσει απόλυτα τους φίλους του παλιού μιούζικαλ, παραμένει διασκεδαστικό ως σήμερα (και αφόρητα κιτς όταν φτάνουμε στο βενετσιάνικο ξενοδοχείο), είναι κλασικό, αλλά ταυτόχρονα θα ξενίσει όσους δεν είναι συνηθισμένοι στο παλιό αυτό στιλ. Τελική παρατήρηση: Παρακολουθώντας το σενάριο, βλέπουμε πόσο αυτές οι ταινίες επηρέασαν (σεναριακά πάντοτε) πάμπολλες ελληνικές κωμωδίες των 50ς και 60ς (και λίγο 70ς), φτάνοντας ως την εποχή του Δαλιανίδη.