Μερικές φορές κάποια φιλμ από τα οποία δεν περιμένεις τίποτα σε εκπλήσουν ευχάριστα. ῾Ὁ Εκδικητής῾῾(The Foreigner) του Martin Campbell (2017) ας πούμε, με τους Τσάκι Τσαν (απο τους λίγους μη κωμικούς ρόλους του) και τον Πιρς Μπρόσναν, αν μη τι άλλο διαθέτει ένα αρκετά πολύπλοκο σενάριο.
Ένα μικρό, εξτρεμιστικό παρακλάδι του ΙΡΑ πραγματοποιεί βομβιστική επίθεση στο Λονδίνο με 12 πολίτες νεκρούς, απειλώντας έτσι να τινάξει στον αέρα την κατάπαυση πυρός που ισχύει εδώ και περίπου 20 χρόνια ανάμεσα στον ΙΡΑ και τους βρετανούς. Ανάμεσα στους νεκρούς είναι και η μικρή κόρη ενός 60άρη, ήσυχου κινέζου, που έχει εστιατόριο στο Λονδίνο. Και τότε... ποιος είδε το θεό και δεν τον φοβήθηκε...
Ναι, πρόκειται για ταινία δράσης με βία, πυροβολισμούς και εκρήξεις και άλλα τέτοια γνωστά. Ωστόσο δεν είναι καθόλου μονοδιάστατη. Μπορεί ο ῾ἥσυχος῾῾ Τζάκι Τσαν να τα κάνει όλα και να είναι σχεδόν απέθαντος, αλλά ταυτόχρονα το φιλμ ρίχνει μια αρκετά ενδιαφέρουσα ματιά στα εσωτερικά του σύγχρονου ΙΡΑ, στις διαμάχες και τις διαφορετικές απόψεις που σιγοβράζουν, ενώ, όπως είπαμε, η ιστορία είναι αρκετά πολύπλοκη και πολυεπίπεδη (το προσωπικό και το συλλογικό στοιχείο μπλέκουν αξεδιάλυτα) και απαιτεί την προσοχή του θεατή για να την κατανοήσει. Επί πλέον οι χαρακτήρες δεν είναι μόνο καλοί - κακοί. Τόσο αυτός του Μπρόσναν, ως πρώην εξτρεμιστή και νυν ηγέτη του ΙΡΑ που υποστηρίζει την ειρήνη, όσο και του Τσαν με την εμμονή του για εκδίκηση, που μοιάζει να αγγίζει την παράνοια, είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενοι.
Να λοιπόν που μερικές φορές ταινίες δράσης με πολλά μπαμ μπουμ και φόνους μπορεί να διαθέτουν και κάτι παραπάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου