Ο Ridley Scott ήταν πάντα ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο. Μάλλον προς το χειρότερο βρίσκεται στα 2014, όταν γυρίζει το βιβλικό "Exodus: Gods and Kings". Για μια ακόμα φορά στην οθόνη η ιστορία του Μωυσή, που καταφέρνει - με τη βοήθεια του θεού βεβαίως - να βγάλει τους σκλάβους εβραίους από την Αίγυπτο και να τους οδηγήσει στην πολυπόθητη Γη της Επαγγελίας (Χαναάν). Και βέβαια, επιστρατεύουμε και τον Κρίστιαν Μπέιλ να κάνει το Μωυσή, αλλά και τους Τορτούρο, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Σιγκούρνι Γουίβερ κ.ά. σε δεύτερους, αθέατους μερικές φορές, ρόλους.
Η ιστορία είναι γνωστή και βαριέμαι να την ξαναπώ. Όσο για την ταινία... και κλισέ άφθονα έχει, και δράση και κάποιες μάχες για να μη βαριόμαστε, και σύγκρουση αδελφικών φίλων για να συγκινηθούμε (του Μωυσή και του Φαραώ, με τον οποίον έχουν μεγαλώσει μαζί και κάποτε ήταν σαν αδέλφια) και εφέ και θέαμα και το επικό ύφος του Σκοτ που εδώ δεν τα καταφέρνεια να είναι υποβλητικό)... κι ένα περίεργο θεό, ο οποίος, εκτός από εκδικητικός και όχι ό,τι καλύτερο τέλος πάντων, εμφανίζεται στο Μωυσή ώς... μικρὀ παιδί, το οποίο φυσικά του μιλά ως κακός μεγάλος. Η σκηνοθεσία είναι μερικές φορές εντυπωσιακή, όχι όμως και ατμοσφαιρική, ο Μωυσής τα κάνει όλα και συμφέρει τόσο ως ηγέτης όσο και ως ταπεινός οικογενειάρχης, οι πληγές του φαραώ πέφτουν αλύπητα επί δικαίων και αδίκων και χέστηκε γι᾽αυτό καλός θεούλης, η θάλασσα βεβαίως ανοίγει στο τέλος... όλα καλά για τον περιούσιο λαό και στα τέτοια μας όλοι οι άλλοι αθώοι.
Δείτε το μονο για το θέαμα, που κι αυτό πάντως δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. Ίσως κάποιο ενδιαφέρον να έχει η παρουσίαση του θεού ως... φανατικού, που κάποια στιγμή ωρύεται κιόλας και απαιτεί δράση, πόλεμο. Και, επίσης, η παρουσίασή του όχι ως οικουμενικού θεού, αλλά καθαρά ως θεού των εβραίων, που νοιάζεται μόνο γι᾽αυτούς (με κάθε τίμημα) και καθόλου για την ανθρωπότητα εν γένει. Ως ενός καθαρά τοπικού θεού δηλαδή. Σα να λέμε κάθε λαός έχει τον δικό του θεό που τον προστατεύει κι όποιος είναι πιο κοτσονάτος κερδίζει. Μάλιστα.
ΥΓ: Ουδέποτε κατάλαβα τι σχέση έχουν η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη, που είναι δύο αντίθετα με κάθε φιλοσοφική έννοια βιβλία, και γιατί τα θεωρούν αμφότερα δικά τους και εξ ίσου ῾῾θεόπνευστα῾῾οι χριστιανοί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου