ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ῾῾ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ῾῾

Ο αμερικανός Λανς Άρμστρονγκ υπήρξε ένας αληθινός σούπερ αθλητής. Καλός ποδηλάτης, προσβλήθηκε από σοβαρό καρκίνο, κατάφερε να τον ξεπεράσει με χημειοθεραπείες και όχι μόνο επανήλθε στην ποδηλασία, αλλά έγινε, πολύ απλά, ο μεγαλύτερος μάλλον ποδηλάτης όλων των εποχών, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ κατέκτησε τον περίφημο Γύρο της Γαλλίας, τον σημαντικότερο ποδηλατικό αγώνα του κόσμου, επτά συνεχείς φορές!. Εκατομμυριούχος πλέον, ανέπτυξε φιλανθρωπική δράση, έφτιαξε ίδρυμα για την καταπολέμηση του  καρκίνου και λατρεύτηκε από εκατομμύρια φιλάθλους. Τέλειο; Μα δεν υπάρχει πουθενά τόση τελειότητα. Λίγο μετά την απόσυρσή του ξέσπασει ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα όλων των εποχών: Αποδείχτηκε ότι όλα αυτά τα πέτυχε τίγκα στο ντοπάρισμα, έχοντας στήσει ένα ολόκληρο ῾῾πρόγραμμα῾῾(με τη βοήθεια ενός δαιμόνιου και αδίστακτου γιατρού) λήψης απαγορευμένων ουσιών, το οποίο έγκειται τόσο στη λήψη των κατάλληλων ουσιών όσο και στον τρόπο και το χρόνο λήψης τους, ώστε επί χρόνια να αποφεύγεται τον εντοπισμό τους και να βγαίνει καθαρός στα συχνά τεστ. Φυσικά οι πολυάριθμοι τίτλοι του αφαιρέθηκαν.
῾῾Το Πρόγραμμα῾῾είναι η ταινία που γύρισε το 2015 ο Stephan Frears μεταφέροντας στην οθόνη όλη αυτή την αθλιότητα. Και επειδή η ιστορία είναι πασίγνωστη, το φιλμ ούτως ή άλλως δεν μπορεί να διαθέτει σασπένς. Έτσι μας δείχνει από την αρχή την αλήθεια, το διαρκές ντοπάρισμα, τη σοφή επιλογή του πότε και του τι παίρνουμε. Και φτιάχνει το σκοτεινό πορτρέτο ενός ακόρεστου ανθρώπου, που διαρκώς διψά για δόξα και νίκη, που τρέφεται από το να είναι παντού και πάντα πρώτος.
Αυτό που μένει από το φιλμ είναι μια βρώμικη, αηδιαστική, άθλια εικόνα για το σύγχρονο (πρωτ)αθλητισμό, που δεν έχει τίποτα από ῾ἅμιλλα῾῾, ρομαντισμό, ῾ὑγιή ανταγωνισμό῾῾και άλλες τέτοιες μπούρδες, αλλά είναι μια αδίστακτη, σάπια μπίζνα, όπου παίζονται εκατομμύρια. Ναι, ας το δεχτούμε. Όλο αυτό δεν είναι παρά μια απατηλή βιτρίνα και, όπως όλα τα πράγματα σχεδόν στην εποχή μας, υπάρχει μόνο για το αδηφάγο κέρδος. Και στηρίζεται, βεβαίως, στα εκατομμύρια (δισεκατομμύρια μάλλον) των αφελών που πιστεύουν σ᾽αυτή.
Το φιλμ μπορεί να μην είναι σπουδαίο κινηματογραφικά και να μην ενδιαφέρει πολλούς. Πάντως ο πάντα ευαίσθητος κοινωνικά Φρίαρς (δεν το θεωρώ από τις μεγάλες του ταινίες) καταφέρνει τουλάχιστον να καταδείξει όλη αυτή τη βρωμιά. Δηλώνοντας βεβαίως παράλληλα (για να μην κόψουμε όλοι τις φλάβες μας) ότι υπάρχουν και λίγοι τίμιοι...