Δύο αδελφές μεγαλώνουν στο Ρίο ντε Ζανέιρο της δεκαετίας του 50. Η μία, ταλαντούχα στο πιάνο, ονειρεύεται μουσικές σπουδές στη Βιέννη. Η άλλη, πιο παρορμητική, εγκαταλείπει το σπίτι και φεύγει με έναν έλληνα ναυτικό, ο οποίος σύντομα θα την παρατήσει έγκυο. Η πρώτη θα παντρευτεί σχεδόν υποχρεωτικά έναν άντρα που δεν αγαπά και δεν θα αγαπήσει ποτέ. Η δεύτερη θα επιστρέψει σπίτι μετανιωμένη, αλλά θα διωχτεί σκαιά από τον παλαιών αρχών πατέρα, που δεν ανέχεται τέτοια σκάνδαλα. Μέσα από μια σειρά ψεμάτων και συμπτώσεων, οι δύο αδελφές θα ψάχνουν απεγνωσμένα η μία την άλλη (η μεταξύ τους αγάπη είναι η μόνη πραγματική που έχουν γνωρίσει), αγνοώντας ότι μένουν στην ίδια πόλη (νομίζουν ότι η μία ζει στην Ελλάδα και η άλλη στη Βιέννη). Τα χρόνια περνούν...
Το φιλμ είναι πραγματικά συγκινητικό. Πέραν όμως από τη σφιχτή πλοκή και τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων των ηρώων (των ηρωίδων περισσότερο), η ταινία αξίζει για το φεμινιστικό της κλίμα, καθώς δείχνει ξεκάθαρα την καταπίεση της γυναίκας από μια άγρια φαλλοκρατική κοινωνία, που στελεχώνεται φυσικά από άντρες που έχουν τον πρώτο λόγω για τη ζωή των γυναικών (τους). Άλλωστε απ' αυτό το γεγονός πηγάζει όλο το δράμα και οι άτυχες ζωές των δύο αδελφών.
Συγκίνηση λοιπόν (μην ανησυχήσετε αν σας ξεφύγει κανένα δάκρυ στο τέλος, φυσιολογικό είναι), χαμένες ζωές, όνειρα που δεν πραγματοποιούνται ποτέ, δυστυχία με κοινωνική προέλευση και φεμινιστικός λόγος συνθέτουν ένα από τα σπάνια σύγχρονα ενδιαφέροντα μελοδράματα. Συνίσταται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου