(ΕΩΣ ΚΑΙ) ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟΣ "ΦΑΡΟΣ"

Ο Robert Eggers φαίνεται ότι εξελίσσεται σε έναν υποβλητικό, "σκοτεινό" σκηνοθέτη, με άποψη. "Ο Φάρος" του 2019, με εξαιρετικούς Νταφόε και Πάτινσον, ένα ασπρόμαυρο ως εικόνα και κατάμαυρο ως περιεχόμενο ψυχολογικό θρίλερ το επιβεβαιώνει.
Δύο φαροφύλακες, ένας νέος κι ένας βετεράνος, αποκλείονται τον 19ο αιώνα από φοβερή καταιγίδα σε βραχονησίδα στο πουθενά. Οι σχέσεις τους θα περάσουν από διάφορα στάδια, πάντοτε όμως θα είναι "στην κόψη". Όσο ο καιρός περνά και ο εγκλεισμός επιμηκύνεται, όλα θα φτάσουν σε απόλυτα ακραία όρια...
Ταινία με δύο μόνο ηθοποιούς, εντελώς κλειστοφοβική, ακραία σε πολλά σημεία, φτάνει σε εικόνες που δύσκολα αντέχει κανείς. Τα θέματα που θίγει; Πολλά. Ανάμεσα στους δύο αποκλεισμένους υπάρχει κατ' αρχήν ένα διαρκές (και εναλλασσόμενο) παιχνίδι εξουσίας και δύναμης. Ποιος θα κυριαρχήσει; Το μόνιμο εξουσιαστικό παιχνίδι της ανθρωπότητας δηλαδή... Από την άλλη υπάρχουν τα θέματα της σεξουαλικής στέρησης, του αλκοόλ, της διαστροφής, της διαρκώς αυξανόμενης παράνοιας, των εφιαλτικών παραισθήσεων και ό,τι άλλο μπορεί να επιφέρει η μακρά απομόνωση. Πόσο μακριά άραγε μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη ικανότητα για φρίκη και καταστροφή; Το όλο φιλμ θυμίζει εφιάλτη. Έναν εφιάλτη από τον οποίο όμως δεν μπορείς να ξυπνήσεις... ή μάλλον από τον οποίο ξυπνάς, αλλά η πραγματικότητα είναι εξ ίσου ζοφερή.
Απόλυτο στιλιζάρισμα, που παραπέμπει στα φιλμ του γερμανικού εξπρεσιονισμού, ψήγματα τρόμου, φοβερή φωτογραφία, αλλά και απωθητικές σκηνές, πολύ δύσκολες και απόλυτα ψυχοφθόρες καταστάσεις... γενικά μια ταινία στα όρια. Ενώ είναι αναμφισβήτητα καλή και δυνατή και αποτυπώνεται ανεξίτηλα στο μυαλό του θεατή, φοβάμαι ότι βλέπεται δύσκολα. Εγώ σας προειδοποίησα...