Προσθήκη λεζάντας |
Την ιστορία τη ξέρετε: Όταν ο καλός βασιλιάς ξαναπαντρεύεται και στη συνέχεια εξαφανίζεται, η κακιά σύζυγος επιβάλλει τον τρόμο σε όλους. Η μόνη που μπορεί να την εμποδίσει είναι η Χιονάτη, κόρη από τον πρώτο γάμο του βασιλιά, την οποία κρατά κλεισμένη στον πύργο. Όταν αυτή το σκάει, θα συναντήσει 7 νάνους... κλπ. κλπ.
Η ταινία απέτυχε εμπορικά στις ΗΠΑ. Προσωπικά τη βρήκα διασκεδαστική (μέχρι εκεί, έτσι; Τίποτα παραπάνω). Και ευχαριστιόμουν την κακία της Τζούλια (την οποία αντιπαθώ). Ουσιαστικά το ενδιαφέρον στοιχείο είναι η εναλλακτική θεώρηση των πραγμάτων: Η "πολιτικοποιημένη" Χιονάτη, οι "ληστές αλλά με καλή καρδιά" νάνοι, οι οποίοι θα γίνουν κάτι σαν Ρομπέν των Δασών, ο ηλίθιος πρίγκηπας που με το ζόρι αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει γύρω του, ενώ πουλά "τσάμπα μαγκιά", οι αναφορές στο σήμερα και εν γένει το χιούμορ που υπάρχει παντού. Αφήστε που τελειώνει με μια σκηνή καθαρού Μπόλιγουντ! (είπαμε ότι ο Ταρσέμ είναι ινδός). Αυτά. Διασκεδαστικό και κατά τη γνώμη μου καλύτερο από τα 2 του σκηνοθέτη που προανέφερα. Ο οποίος είναι συνήθως θεαματικός, αλλά μόνο μέχρι εκεί, πράγμα που δεν αρκεί για να κάνει καλές ταινίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου