Σάββατο, Ιανουαρίου 07, 2017

"BEST IN SHOW": ΚΑΛΛΙΣΤΕΙΑ ΣΚΥΛΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΙΑ

Ένα ψευδοντοκιμαντέρ για... καλλιστεία σκύλων; Ορίστε; Κι όμως. Αυτό είναι το "Best in Show", ένα παντελώς κουφό φιλμ που γύρισε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Christoper Guest το 2000. Ο οποίος εμπλέκεται από το "Saturday Night Live" ως σκηνοθέτης και ηθοποιός έως ηθοποιός στο αμίμητο "This is Spinal Tap" ή στο "Little Shop of Horrors". Συχνά ο τύπος γυρίζει (οπως διαβάζω) mockumentaries, δηλαδή ψευδοντοκιμαντέρ.
Αυτή είναι και η δομή του συγκεκριμένου φιλμ. Υποτίθεται ότι είναι ένα ντοκιμαντέρ που αφορά πέντε ιδιοκτήτες σκύλων που προορίζονται για διάσημα στις ΗΠΑ σχετικά καλλιστεία. Όπου υπάρχουν προκριματικοί, τελική φάση, κριτές κλπ. Ναι, αλλά υπόσχομαι ότι δεν έχετε ξαναδεί τέτοιους ιδιοκτήτες: Από ένα απόλυτα νευρωτικό, σε βαθμό υστερίας, ζευγάρι έως έναν απαστράπτοντα γκέι και τον σύντροφό του, από ένα βαρεμένο με τη φυσική ζωή τύπο, που ονειρεύεται να γίνει... ταριχευτής έως μια λαϊκή, κιτς μεσήλικα γυναίκα και τον άβουλο σύζυγό της και δύο sui generis λεσβίες... Όλοι αυτοί οι απόλυτα ετερόκλητοι τύποι ζουν κυριολεκτικά μόνο για των ποικίλων ρατσών σκύλους τους, το αποκορύφωμα της ζωής τους είναι η συμμετοχή στα καλλιστεία και το απώτερο όνειρό τους η νίκη σ' αυτά! Δεν νομίζω ότι γι' αυτούς υπάρχει κάτι άλλο στον κόσμο εκτός από τα παραπάνω.
Η ταινία, ακολουθώντας το στιλ του ντοκιμαντέρ (δίχως να είναι, οι χαρακτήρες είναι φανταστικοί), παίρνει συνεντεύξεις από τα ποικίλου στιλ ψώνια ιδιοκτήτες, παρακολουθεί την καθημερινότητά τους (αφιερωμένη φυσικά στο σκυλί τους) και την αναχώρηση του καθενός από τον τόπο του για την πολη όπου γίνονται τα καλλιστεία και, φυσικά, κορυφώνεται στα περίφημα καλλιστεία καθ' εαυτά. Ποιός θα πάρει φέτος το όνειρο-ζωής-έπαθλο;
Στο μεταξύ απολαμβάνουμε μια αμίμητη πραγματικά παρέλαση τόσο απίθανων τύπων, που ίσως δεν έχετε δει ποτέ σε μια και μόνη ταινία, ενώ η απόλυτα υστερική Parker Posey, εξέχουσα ηθοποιός του αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά, είναι από τις πλέον απολαυστικές στο ρόλο της.
Και είναι καλό όλο αυτό; θα μου πείτε. Κι όμως, είναι τόσο απίθανοι οι χαρακτήρες, που προσωπικά βρήκα τον εαυτό μου να διασκεδάζει απόλυτα. Η ταινία έχει μια περίεργη υπόγεια γοητεία μέσα στο αβάσταχτο κιτς, που με κράτησε και με άφησε με την αίσθηση ότι έχω δει κάτι εντελώς ασυνήθιστο. Και συγχρόνως κατάφερε να μιλήσει για τις ανθρώπινες εμμονές, εδώ σε βαθμό γελοιότητας, αλλά και τη μελαγχολία που συχνά περιβάλλει τους τόσο εμμονικούς τύπους, οι οποίοι μοιάζουν να μην έχουν τίποτα άλλο στη ζωή τους για να πιαστούν... Για λίγους ίσως, αλλά το συνιστώ ως κάτι εντελώς ασυνήθιστο.

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker