ΛΙΤΟ ΚΑΙ (ΣΧΕΤΙΚΑ) ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ "ΤΕΛΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ"

Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, με μικρό σχετικά συγγραφικό έργο, θεωρείται από τους μεγαλύτερους σύγχρονους αμερικανούς συγγραφείς, κυρίως με το μεγάλο σε όγκο μυθιστόρημά του Infinite jest. Το έργο του είναι μικρό, επειδή ο Γουάλας αυτοκτόνησε το 2008 σε ηλικία μόλις 48 ετών. Η ταινία του James Ponsoldt "Τέλος Διαδρομής" (End of the Tour) του 2015 βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία, παρακολουθεί τη σχέση του δημοσιογράφου Λίπσκι με τον συγγραφέα και βασίζεται στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του πρώτου (του Λϊπσκι δηαλαδή) που καταγράφει αυτή τη σχέση.
Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Ντέιβιντ Λϊπσκι μαθαίνει στην πρώτη σκηνή την αυτοκτονία του Γουάλας. Συγκινημένος και ταραγμένος ξεθάβει παλιές κασέτες από πενθήμερη συνέντευξη που είχε πάρει απο τον αυτόχειρα 12 χρόνια πριν. Από εκεί και πέρα παρακολουθούμε σε flash back τα όσα συνέβησαν μεταξύ τους τις παλιές αυτές μέρες: Μετά την επιτυχία του Γουάλας ο δημοσιογράφος του Rolling Stone Λίπσκι ταξιδεύει στην επαρχία για να τον συναντήσει στο σπίτι του. Στη συνέχεια θα τον ακολουθήσει στην περιδεία που θα κάνει για την προώθηση του βιβλίου μέχρι τη Μινεάπολι, τελευταίο σταθμό της. Οι σχέσεις τους, γεμάτες αμοιβαία καχυποψία αρχικά, περνάν από μεγάλη συναισθηματική γκάμα, από τη φιλία και τη συμπάθεια έως καυγάδες και παρεξηγήσεις.
Αυτό που φαίνεται αμέσως είναι ότι πρόκειται για ταινία χαρακτήρων. Ο συγγραφέας Γουάλας διαθέτει μια παράξενη προσωπικότητα: Ενώ είναι ευφυέστατος, πολυδιαβασμένος και πρόσφατα διάσημος, με διθυραμβικές κριτικές για το έργο του, αρνείται να ακολουθήσει μια "διανοουμενίστικη" ζωή. Ζει μόνος (με τον σκύλο του) στο επαρχιακό του σπίτι σε μια συνηθισμένη πόλη και προσπαθεί να ακολουθήσει το life style ενός συνηθισμένου, μέσου αμερικάνου. Πολλές απο τις συζητήσεις του περιστρέφονται γύρω από καθημερινά, κοινότοπα θέματα, μεταξύ των οποίων και το σεξ και οι εν γένει σχέσεις με τις γυναίκες. Γεμάτος άγχη και φοβίες, ιδιόρρυθμος και συχνά συνεσταλμένος, άλλοτε έλκεται και άλλοτε απωθείται από τη σχετικά δύσκολη (επίσης) προσωπικότητα του δημοσιογράφου.
Συνολικά λοιπόν αυτό που βλέπουμε είναι ένας συνδυασμός road movie και buddy movie με καλές ηθοποιίες. Συνειδητά μάλλον το φιλμ παραμένει χαμηλότονο και δίχως κορυφώσεις και εξάρσεις. Είναι προσεχτικό και καλοφτιαγμένο, διαθέτει χιουμοριστικές στιγμές, το είδα χωρίς να κουραστώ, αλλά τελικά δεν το θεωρώ κάτι φοβερό. Περισσότερο συνίσταται για τους φίλους του συγγραφέα Γουάλας, οι οποίοι, έκτός από το έργο του, ενδιαφέρονται και για την παράξενη προσωπικότητά του. Οι υπόλοιποι μάλλον θα το ξεχάσουν σύντομα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρόκειται για κακή ταινία.