Έμαθα την Celine Sciamma από το υπέροχο "Πορτρέτο μιας Γυναίκας που Φλέγεται" και αποφάσισα ότι πρέπει να δω όλες τις ταινίες της. Η "Μικρή Μαμά" (Petite Maman) του 2021 επιβεβαίωσε τις προσδοκίες μου. Εντελώς διαφορετικό ως ιστορία από το "Πορτρέτο..." ωστόσο και πάλι εξαιρετικά ευαίσθητο, κομψό, με τέλεια καταγραφή συναισθημάτων και καθόλου κουραστικό.
Μετά το θάνατο της αγαπημένης γιαγιάς της σε γηροκομείο η 8χρονη Νέλι θα πάει με τους γονείς της στο σπίτι της γιαγιάς, που βρίσκεται κάπου εκτός πόλης, κοντά σε ένα δάσος, για να το αδειάσουν και να το πουλήσουν. Η μητέρα θα φύγει κι εκείνη θα μείνει με τον πατέρα της .Παίζοντας στο δάσος, θα γνωρίσει ένα συνομήλικό της κοριτσάκι με το οποίο θα δεθούν από την πρώτη στιγμή. Πολύ περισσότερο μόλις συνειδητοποιήσει ότι το κοριτσάκι είναι η... μαμά της στην ηλικία που βρίσκεται τώρα η Νέλι. Θα την οδηγήσει μάλιστα στο ίδιο το σπίτι της γιαγιάς, πανομοιότυπο μεν, αλλά με τα πάντα πιο καινούρια. 25 πάνω κάτω χρόνια πριν βλέπετε...
Πραγματικά απόλαυσα την ταινία. Κομψότητα, συγκίνηση, "μαγική" ιστορία, πλην όμως απόλυτα ρεαλιστικά συναισθήματα και αντιδράσεις. Η Sciamma έχει την ικανότητα να πιάνει τη γυναικεία ψυχολογία σε όλες τις καταστάσεις (και σε όλες τις ηλικίες). Άλλωστε όλα τα φιλμ της ασχολούνται με γυναικεία ζητήματα. Εδώ η νοσταλγία, η ανάγκη για παιχνίδι, η συγκίνηση, η παιδική φαντασία, που δεν ζητά καμιά εξήγηση για όσα "μαγικά" συμβαίνουν, η πραγματικότητα, η απώλεια και η επούλωση της πληγής, δένουν αξεδιάλυτα με λιτό, αλλά ταυτόχρονα γοητευτικό τρόπο, σχεδιάζοντας τελικά μια από τις καλύτερες ιστορίες ενηλικίωσης που έχω δει. Διότι η μικρή Νέλι προχωρά προς την ενηλικίωση καθώς βιώνει τόσο τις δύσκολες και τραγικές όσο και τις ευτυχισμένες στιγμές της ζωής.
Θα ψάξω και τις άλλες ταινίες της γαλλίδας σκηνοθέτη. Προς το παρόν μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η "Μικρή Μαμά" θα έχει μια θέση στα 10 καλύτερα της χρονιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου