ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΒΛΗΤΙΚΟΣ "ΑΜΝΟΣ"

 

Στην πρώτη του ταινία, τον "Αμνό" (2021), ο ισλανδός Valdimar Johannsson - άσχετα αν αρέσει ή όχι - σίγουρα εντυπωσιάζει με το υποβλητικό ύφος της. 

Ένα άτεκνο νεαρό ζευγάρι ζει σε απομονωμένη φάρμα ασχολούμενο με την κτηνοτροφία (έχει μεγάλο κοπάδι προβάτων). Κάποια μέρα μια προβατίνα θα γεννήσει ένα αρνάκι (;) και η ζωή τους θα αλλάξει ριζικά. Δεν θα πω άλλα, αφού θα πάρει αρκετό φιλμικό χρόνο για να αποκαλυφτεί το πώς και το τι. Ωστόσο το ζευγάρι θα "υιοθετήσει" τον αμνό και...

Η ταινία εκτυλίσσεται με αργούς ρυθμούς, αλλά νομίζω ότι αυτό δένει με το όλο φιλμ και δημιουργεί το υποβλητικό κλίμα του. Το οποίο, ανάμεσα στα άλλα, διαθέτει και πολύ δυνατές εικόνες από το τόσο ιδιαίτερο τοπίο της Ισλανδίας (η οποία, όπως θα γνωρίζετε, διαθέτει πολύ αξιόλογη κινηματογραφία). Ανάμεσα σε βουκολικό δράμα, ταινία τρόμου, φολκλορικό μύθο και δράμα χαρακτήρων η ταινία εστιάζει - μεταξύ άλλων - στους χαρακτήρες (η ανάγκη της ηρωίδας για μητρότητα, ο αδελφός του συζύγου και η σχέση μαζί της κλπ.) και έτσι αποκτά και ψυχολογικό βάθος. Το τέλος (που δεν θα σας αποκαλύψω προφανώς) οδηγεί κατ' ευθείαν στους (ζοφερούς) δρόμους του φανταστικού. 

Παράξενο φιλμ, λίγο "άβολο", συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσους ψάχνουν για κάτι όντως διαφορετικό από το (αμερικάνικο συνήθως) mainstream.