ΠΑΡΑΞΕΝΗ, ΑΡΓΗ ῾ἉΘΩΟΤΗΤΑ῾῾

 

Η ''Αθωότητα῾῾ (Innocence) του 2004 είναι ένα παράξενο, υπνωτικό, αργό γαλλικό φιλ της Lucile Hadzihalilovic. Ενδιαφέρον, αλλά για λίγους.

Διαδραματίζεται ολόκληρο σε ένα οικοτροφείο θηλέων. Ένα νέο κοριτσάκι - μαθήτρια (γύρω στα 7-8 πρέπει να είναι) φτάνει εκεί (με σουρεαλιστικό μάλιστα τρόπο). Θα γνωρίσει τις παιδαγωγούς (μια απ᾽αυτές είναι η Μαριόν Κοτιγιάρ) , τις συμμαθήτριές του, το υπηρετικό προσωπικό. Η ιεραρχία είναι αυστηρή, οι ῾῾μεγάλες῾῾ κάποια στιγμή φεύγουν για πάντα από εκεί (άγνωστο για πού), κάποια μυστικά πλανώνται στην ατμόσφαιρα... Πολύ σύντομα θα διαπιστώσουμε ότι το φιλμ δεν διαθέτει (ηθελημένα εννοώ) κανενός είδους ρεαλισμό. Το οικοτροφείο, το δάσος και οι κήποι που το περιβάλλουν, είναι περίκλειστα. Καμιά ανφορά δεν υπάρχει στις οικογένειες των κοριτσιών (αν υπάρχουν), κανένας απολύτως ξένος δεν μπαίνει εκεί. Ουσιαστικά δεν υπάρχει εξωτερικός κόσμος. Τα πάντα συμβαίνουν σε ένα μικρο σύμπαν. Όσο για την ῾῾εκπαίδευση῾῾, είναι κι αυτή κάτι ακαθόριστο. Τα κορίτσια άλλωστε αφιερώνουν μεγάλο μέρος του χρόνου τους σε παιχνίδια.

Μέχρι το τέλος θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για ένα από τα λίγα φιλμ που δεν εμφανίζεται κανένας απολύτως άντρας. Πρόκειται για έναν κόσμο ερμητικά κλειστό γι᾽αυτούς. Η πλοκή είναι ισχνή, η εικόνα όμως και η σκηνοθεσία συμβάλλουν στην υπερίσχυση του ονειρικού στοιχείου στην ταινία. Και, όσο προχωρούμε, θα αντιληφθούμε ότι όσα βλέπουμε δεν είναι παρά μια καθαρή αλληγορία για την (γυναικεία) παιδική ηλικία και τη δύσκολη πορεία προς την ενηλικίωση. Η προστασία, η ξενοισιά και το παιχνίδι θα δώσουν σιγά - σιγά τη θέση τους στην περιέργεια, στην ανάγκη για περισσότερες εμπειρίες, στην έξοδο τελικά από τον ερμητικό τους μικρόκοσμο.

Ταινία αλληγορία λοιπον, διαθέτει νομίζω μια παράδοξη, απόκοσμη ομορφιά, λόγω όμως των αργών ρυθμών της και της ῾῾λίγης῾῾ πλοκής, θα εκτιμηθεί από πολύ λίγους.