Το "The Devil All the Time" ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα για το 2020, αφού μάλιστα αγνοούσα τον δημιουργό του Antonio Campos. Όχι επειδή είναι ευχάριστη ταινία - κάθε άλλο - αλλά επειδή είναι, νομίζω, καλή ταινία.
Διαδραματίζεται ανάμεσα στα τέλη των 50ς και τις αρχές των 60ς σε έναν πραγματικά ζοφερό αμερικάνικο νότο. Παρακολουθούμε τις ιστορίες διαφόρων προσώπων, νέων ή μεγαλύτερων, σε μικρές πόλεις της περιοχής: Ενός νέου που στον πόλεμο έρχεται αντιμέτωπος με τη φρίκη και αργότερα, όταν επιστρέφει τραυματισμένος ψυχικά στην πατρίδα, ερωτεύεται και παντρεύεται, αλλά τίποτα δεν θα πάει καλά, του γιου και της κόρης του, από την παιδική ηλικία ως την εφηβεία τους, ενός περίεργου ζεύγους, κάποιων από τους ιεροκήρυκες που μαζεύονται σαν μύγες σε μέρη σαν κι αυτά και αρκετών άλλων.
Οι ιστορίες των ανθρώπων αυτών, που η κάθε μία συναντά και συχνά διαπλέκεται με τις άλλες, μοιάζουν γιατί είναι πάντοτε, και με πολύ διαφορετικούς τρόπους, τραγικές. Καμιά τους δεν είναι απλή, ήσυχη, ευχάριστη ή απλώς ῾῾φυσιολογική῾῾. Όλες κουβαλάνε ῾῾αρρώστια῾῾, βία, δυστυχία. Οι φόνοι και οι αυτοκτονίες είναι συνηθισμένες στον κόσμο που δημιουργεί ο σκηνοθέτης, ενώ το περιβάλλον, φυσικό και κοινωνικό, μοιάζει να παίζει καταλυτικό ρόλο σ᾽όλη αυτή την παθογένεια. Μουντό, ερημικό, μίζερο, κλειστό (ή κλειστοφοβικό αν θέλετε), στατικό και ίδιο πάντοτε, δίχως προοπτικές συνάντησης με άλλους ώστε να ῾῾ανοίξουν῾῾τα μυαλά των κατοίκων, συχνά βουτηγμένο στη φτώχια, φαίνεται να κουβαλά στο έπακρο τη χαρακτηριστική μιζέρια της επαρχίας, αλλά σε πολλαπλό βαθμό. Αν προσέξετε όμως, θα δείτε ότι σε όλη αυτή την ῾῾μολυσμένη῾῾κοινωνική κατάσταση υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής: Η διαρκώς εμφανιζόμενη και με πολλαπλές μορφές θρησκοληψία. Οι περισσότεροι από τους ήρωες είναι φανατικοί χριστιανοί, με τον χαρακτηριστικό μαζοχισμό, τις σεξουαλικές και πάμπολλες άλλες φοβίες και αγκυλώσεις που δημιουργεί ο κάθε λογής θρησκευτικός φανατισμός. Ο τίτλος του φιλμ είναι ενδεικτικός: ῾῾Πάντα ο Διάβολος῾῾(φταίει για όλα, θα προσθέταμε). Ή, αν προτιμάτε να αντιστρέψετε αυτό που είπα, μόνο σε μέρη σαν κι αυτά μπορεί να ριζώσει τόσο βαθιά η θρησκοληψία και να δημιουργήσει τόσο κακό.
Ναι, οι καταστάσεις είναι απόλυτα τραβηγμενες. Δεν υπάρχει ούτε μια ευχάριστη ιστορία, ούτε μια απλή ζωή. Όντως δεν είναι δυνατόν να συμβούν όλα αυτά τα κακά σε μια τόσο μικρή περιοχή, να συναντηθούν τόσο πολλές αρνητικές ιστορίες. Αυτή η συσσώρευση δεινών μοιάζει να εμπεριέχει ακόμα και μια ύπουλη δόση μακάβριου, κατάμαυρου χιούμορ. Ωστοσο το φιλμ είναι εξαιρετικά γυρισμένο, δημιουργεί υποβλητική ατμόσφαιρα και καταφέρνει νομίζω να βάλει στο κλίμα τον θεατή. Παρά την υπερβολή των καταστάσεων το βρήκα πολύ ενδιαφέρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου