Ένας νεαρός άντρας βγαίνει στο περβάζι του δωματίου του ξενοδοχείου του σε ψηλό όροφο και απειλεί να αυτοκτονήσει. Ψυχολόγοι, αστυνομικοί, η οικογένειά του και η μνηστή του επιστρατεύονται να τον μεταπείσουν. Εκείνος όμως που θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του και θα καταφέρει να μιλήσει ουσιαστικά μαζί του είναι ένας αμόρφωτος τροχονόμος, ο οποίος τυχαία βρέθηκε εκεί.
Αυτά συμβαίνουν στις "14 Ώρες" (Fourteen Hours, 1951) του χολιγουντιανού παραγωγικού σκηνοθέτη (67 ταινίες) Henry Hathaway (1898-1985). Η ταινία εστιάζει όχι μόνο στην περίπτωση του υποψήφιου αυτόχειρα, αλλά και τις επιδράσεις της πράξης του στο περιβάλλον (στον κόσμο δηλαδή που έχει συγκεντρωθεί στο δρόμο περιμένοντας το μοιραίο). Επιχειρεί μάλιστα μια ψυχαναλυτική προσέγγιση των αιτίων που τον οδήγησαν ως εκεί, με την αποκάλυψη των σχέσεων με τους γονείς του, στις σχέσεις του με τις γυναίκες και τη δουλειά και άλλα πολλά. Στο παρελθόν του δηλαδή. Διατηρεί το σασπένς μέχρι τέλους, αλλά είναι περισσότερο μια δραματική ταινία παρά οτιδήποτε άλλο.
Ενδιαφέρον, αλλά κατά τη γνώμη μου όχι μεγάλη ταινία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου