Ο ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΝΟΕ ΤΟΥ "LOVE"

Πάντοτε θεωρούσα τον αργεντινό - που δουλεύει στη Γαλλία - Gaspar Noe "προκλητικό για την πρόκληση". Κοινώς κάνει τα πάντα για να προκαλέσει και να κερδίσει έστω αρνητική δημοσιότητα. Σχεδόν κάθε φορά θα βρει ένα ταμπού (ή "ταμπού") και θα στηρίξει όλο το φιλμ στην απόλυτη αποκαθήλωσή του. Αν πολλοί ενοχληθούν (διευκρινίζω ότι δεν ανήκω σ' αυτούς), τόσο το καλύτερο!
Στο "Love" του 2015 επινοεί κάτι απλό: Να δείξει (σε απόλυτα χορταστικές δόσεις μάλιστα) αληθινό σεξ. Κοινώς οι πρωταγωνιστές του κάνουν πολλάκις έρωτα στ' αλήθεια, όπως ακριβώς στις ταινίες πορνό.
Η ταινία παρακολουθεί τη θυελλώδη σχέση ενός νεαρού αμερικανού που ζει στο Παρίσι σπουδάζοντας σινεμά με μια ανήσυχη και "περιπετειώδη" ζωγράφο. Ο έρωτάς τους είναι αληθινός, βαθύς και παθιασμένος. Η διαρκής αναζήτηση αμφοτέρων για όλο και περισσότερες και δυνατότερες εμπειρίες θα τους οδηγήσει σε διάφορες παραλλαγές του ελεύθερου σεξ και στα ναρκωτικά. Και όταν, με υπαιτιότητα του άντρα, όλα θα τιναχτούν στον αέρα, θα αρχίσει η πραγματική οδύνη.
Όχι, δεν είναι κακή ταινία (παρά την αδικαιολόγητα μακρά διάρκειά της). Ο Νοέ καταφέρνει να δώσει ανάγλυφα τόσο το σεξουαλικό πάθος (και το συνδυασμό σεξουαλικού πάθους και έρωτα), όσο και την απερίγραπτη οδύνη που ακολουθεί έναν ανεπιθύμητο χωρισμό. Ταυτόχρονα δίνει ανάγλυφα τους χαρακτήρες (κυρίως τον αντρικό εγωισμό, τη ζήλια και τη φαλλοκρατική αντίληψη που υπάρχει κρυμμένη κάπου στο βάθος και που σε πολλές σκηνές παίρνει το πάνω χέρι, ακόμα και σε μια τόσο προχωρημένη σχέση). Επίσης υπάρχει πολύ αυτοβιογραφικό στοιχείο (ουσιαστικά ο Νοέ μιλά για το σινεμά που αγαπά, για το γιατί έκανε αυτή την ταινία, για τις αντιλήψεις του για την τέλεια ερωτική σχέση κλπ.) Και, όπως είπα, η μετά το τέλος οδύνη ενός ερωτευμένου δίνεται με πραγματικά σπαρακτικό τρόπο (όταν μάλιστα γνωρίζεις ότι ουσιαστικά εσύ ευθύνεσαι για τον χωρισμό).
Όλα αυτά τα κάνει με την προσφιλή του μη γραμμική αφήγηση, με συνεχή φλας μπακ που σιγά - σιγά συμπληρώνουν το παζλ της σχέσης. Και, φυσικά, κάθε λίγο έχουμε και μια ακόμα σκηνή σκληρού σεξ. Ενδιαφέρον λοιπόν, αλλά δεν μπορώ να μην ενοχληθώ από την ακραία επιδειξιομανία του δημιουργού, για τη μανία να προκαλέσει με όποιον τρόπο μπορεί. Δεν το χρειάζεται. Είναι καλός σκηνοθέτης. Το σεξ δεν με ενόχλησε. Απλώς το βρήκα άνευ λόγου. Μόνο για να προκαλέσει. Ή, ίσως, για να πραγματοποιήσει την κρυφή επιθυμία του να γυρίσει πορνό. Θα μπορούσε όμως να το κάνει αν το θέλει, γυρίζοντας ένα γνήσιο τέτοιο, με όποιες φαντασιώσεις επιθυμεί, και να το ευχαριστηθεί  (τόσες χιλιάδες υπάρχουν άλλωστε εκεί έξω), δίχως να το εντάξει σε μια "κανονική" ταινία.