῾Ὁι Σφυριχτές῾῾(La Gomera) του 2019 είναι μια ταινία του ρουμάνου Corneliu Porumboiu (συμπαραγωγή Ρουμανίας και άλλων χωρών) και πρόκειται για ένα αρκετά πρωτότυπο αστυνομικό φιλμ.
Ο ήρωας είναι ένας διεφθαρμένος μπάτσος, που το παίζει σε δύο ταμπλό: Από τη μία καλός αστυνομικός, από την άλλη δουλεύει για έναν μεγαλέμπορο ναρκωτικών. Κάποια στιγμή καλείται (υποχρεώνεται θα έπρεπε να πω) από την όμορφη και σέξι Γκλίλντα να επισκεφτεἰ ένα από τα (ισπανικά) Κανάρια νησιά, όπου βρίσκονται τα ῾῾κεντρικά῾῾της ναροοργάνωσης για την οποία δουλεύει. Εκεί θα (υποχρεωθεί να) μάθει την πατροπαράδοτη στο νησί γλώσσα των ῾῾σφυριχτών῾῾, έναν αρχαίο τρόπο δηλαδή να μεταδίδοται πολύπλοκα μηνύματα με σφυρίγματα κυριολεκτικα κάτω από τη μύτη των τυχόν διωκτών, αφού όλοι νομίζουν ότι πρόκειται για φωνές πουλιών. Ωστόσο ο κλοιός γύρω από τον ήρωα αρχίζει να σφίγγει από παντού (και από κάποιους συναδέλφους του που τον υποψιάζονται) και τα πράγματα γίνονται όλο και πιο περίπλοκα.
Ενδιαφέρον μεσήλικας, παρακμιακός, μοναχικός ήρωας, ενδιαφέρουσα όλη η ιστορία με την παράδοξη γλώσσα, ενδιαφέρουσα πλοκή, απόηχοι από φιλμ νουάρ και κλασική μοιραία γυναίκα, ασυνήθιστο πηγαιν᾽ - έλα ανάμεσα σε Βουκουρέστι και Κανάρια νησιά και αντίστοιχη πολυγλωσία (όχι, εδώ ευτυχώς δεν μιλάνε όλοι αγγλικά και γίνονται παντού αντιληπτοί), με λίγα λόγια ένα απολαυστικό κατά τη γνώμη μου και αρκετά παράξενο αστυνομικό φιλμ, αρκετά ῾῾βρώμικο῾῾και σχετικά βίαιο, που παρατηρεί με κυνική ματιά μιια κοινωνἴα της οποίας όλα σχεδόν τα μέλη είναι πρόθυμα να πουληθούν και να υπηρετήσουν τον διάβολο, φτάνει να βρεθεί η κατάλληλη τιμή. Προσωπικά μου άρεσε (αν και βρήκα λίγο ξενέρωτο το τέλος). Πρέπει όμως να προειδοποιήσω ότι διαθέτει μια αρκετά μπερδεμένη πλοκή (όπως μερικά παλιά νουάρ άλλωστε)) και ότι πρέπει η προσοχή του θεατή να είναι διαρκώς υψηλή για να αντιληφτεί τι συμβαίνει και ποιος είναι με ποιον...
Πάντως το ρουμάνικο σινεμά εξακολουθεί να παράγει ενδιαφέροντα δείγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου