Στο γνωστό και, μετά την 11η Σεπτέμβρη, διαβόητο Γκουαντανάμο, την αμερικάνικη βάση στην Κούβα, δύο πεζοναύτες σκοτώνουν ένα συνάδελφό τους. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για τον περίφημο ῾Κόκκινο Κὤδικα῾, που ῾῾διευθετεί῾῾εσωτερικά ζητήματα τιμής στο στρατό, ο οποίος θεωρητικά είναι μεν παράνομος, στην ουσία όμως ζει και βασιλεύει. Την υπεράσπιση των δύο στο στρατοδικείο αναλαμβάνει απρόθυμα αρχικά ο νεαρός δικηγόρος Τομ Κρουζ, στη συνέχεια όμως, με την παρότρυνση της Ντέμι Μουρ, θα αρχίσει να παίρνει την υπόθεση όλο και πιο σοβαρά. Σιγά σιγά θα ανακαλύψει ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως φαίνονται. Ο φόνος σίγουρα έγινε από τους δύο αμίλητους κατηγορούμενους, που αρνούνται να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, αλλά... Υπάρχουν κάμποσα ῾῾αλλά῾῾.
Το φιλμ πρωτίστως είναι αντιμιλιταριστικό. Καταδεικνύει την άρρωστη κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό του αμερικάνικου (αλλά και κάθε) στρατού, και κυρίως, βεβαίως, των αμερικανών πεζοναυτών. Φασιστική πειθαρχία, μετατροπή ανθρώπων σε ανεγκέφαλα ρομπότ που εκτελούν διαταγές (η πνευματική κατάσταση των δύο ενόχων είναι χαρακτηριστική), στρατόκαυλος φανατισμός και άλλα τέτοια. Από την άλλη βεβαίως κλείνει πονηρά το μάτι στον αμερικάνικο πατριωτισμό. Η Ντέμι Μουρ, που υπερασπίζεται φανατικά τους κατηγορούμενους, το κάνει ῾῾διότι αυτοί υπαρασπίζονται την πατρίδα, και διαρκώς βρίσκονται πρόσωπο με πρόσωπο με τον κακό κομουνιστή εχθρό῾῾(τους κουβανούς δηλαδή). Διαλέγετε και παίρνετε λοιπόν.
Συνολικά πάντως, παρά τις εξώφθαλμες αμερικανιές (στην προκείμενη περίπτωση και πολιτικής φύσης), το φιλμ διατηρεί νομίζω το ενδιαφέρον του θεατή. Είναι και ο σαρωτικός Νίκολσον... Και έχει το θετικό ότι, παρά τα πολλά φάλτσα που ανέφερα, ο βασικός στόχος του είναι η στρατοκαυλίαση. Κάτι είναι κι αυτό. Συνολικά πάντως το βρίσκω ιδεολογικά αμφιλεγόμενο (για να το θέσω κομψά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου