Κάπου σε χαμένη αμερικάνικη κωμόπολη ζει ένας ηλικιωμένος φάρμερ, μοναχικός και σχεδόν μισάνθρωπος μετά τον αιφνίδιο θάνατο του γιου του, θάνατο τον οποίο ποτέ δεν ξεπέρασε. Μοναδική του συντροφιά ο συνομήλικος μαύρος βοηθός του, ο οποίος βρίσκεται την περισσότερη ώρα στο κρεβάτι εξ αιτίας βαριού τραυματισμού του από αρκούδα. Εκεί θα φτάσει μετά από χρόνια απουσίας (αφού δεν έχει πλέον πού αλλού να πάει) η χήρα του γιου του με τη μικρή της κόρη. Οι σχέσεις τους όμως με τον στριφνό πεθερό κάθε άλλο παρά εύκολες θα είναι...
Δράμα ανθρώπινων σχέσεων, προσπάθεια διαχείρισης μιας τραγικής απώλειας, ανδρική φιλία, μητέρες μόνες... να τα πλαίσια στα οποία κινείται το φιλμ. Το οποίο θέλει να μας πει τελικά πως ό,τι και να μας συμβεί, ποτέ δεν είναι αργά να ξαναβρούμε την αγάπη μέσα μας και να επουλώσουμε τα τραύματά μας, όσο επώδυνα κι αν είναι αυτά. Καλές ηθοποιιες, λίγη συγκίνηση, δυνατά αισθήματα και συγκρούσεις... ψυχολογικό δράμα με τα όλα του δηλαδή. Αν σας αρέσουν μάλλον θα σας ικανοποιήσει. Προσωπικά πάντως το βρήκα κάπως άνευρο και, βέβαια, προβλέψιμο. Βλέπεται πάντως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου